Welopgevoede dieren

Goed op weg om een subgenre te worden op deze blog: Dali's huisdieren. Vandaag Dali en de neushoorn.

"Dag Neushoorn". "Dag Meneer Dali".

Welopgevoede dieren, neushoorns.

Met deze jeugd

"Vanmiddag ging ik op weg naar Albert Heijn, toen ik werd overvallen door een venijnige hagelbui. Ik school onder de luifel van een schoenenzaak. Drie aanminnige verkoopstertjes stormden de straat op, pakten hagelkorrels van het trottoir en keken hoe die smolten in hun handen. Er is niets mis met deze jeugd."

Remco Campert, Amsterdam, 22 november 2008

Uit: Henk Bernlef, Remco Campert en Theo Loevendie, CC. Een Correspondentie, Uitgeverij Bas Lubberhuizen, Amsterdam, 2011.

Het prentje: via HA!Designs.

Groeten uit Moreni

Een postkaartje van voor het concept ironie werd uitgevonden: "Groeten van de petroleumvelden van Moreni".

Voor wie net als de bedenker van dit kaartje completely weg is van de Roemeense petroleumindustrie: een blog helemaal en uitsluitend aan dat onderwerp gewijd (hier).

Kale mannen spotten

In de reeks Ook Leuk Om Met De Hele Familie Te Doen, vandaag: kale mannen spotten. Geen zin om met het kroost naar bos en hei te trekken om blauwborst, grutto of kluut te bespieden? Geen nood: ook in de stad valt er heel wat te spotten. Kale mannen, bijvoorbeeld.

Print bovenstaand prentje uit in zoveel exemplaren als er familieleden zijn die deelnemen aan de uitstap. Zoek bij voorkeur een plek op waar je goed zicht hebt op de kruinen van de passanten en ... turven maar. De eerste die van elk van de op het prentje aangeduide soorten een exemplaar weet te spotten, heeft gewonnen. Leuk!

Hou je taai, Zsa Zsa

Sinds kort met één been minder, Zsa Zsa Gabor. Desalniettemin, dat resterende been mag er vermoedelijk best zijn. Hou je taai, Zsa Zsa.

Schienenzeppelin

Eentje speciaal voor de felgeplaagde treinreizigers: de wonderbaarlijke Schienenzeppelin.

"Conceived and built in 1930 by the German rail company Deutsche Reichsbahn, the Schienenzeppelin was a design alternative to the streamlined steam locomotives of its day. It was a slick and relatively lightweight at 20 tons, running on but two axles and powered by a 46-liter BMW V-12.
The same engine was later used to power the light bombers of the Luftwaffe. The engine sent 600 horsepower to a massive ash propeller, tilted seven degrees to produce downforce. It was one of those designs that would shock and delight even in these times.

Originally good for 120 mph -- on par with the fastest streamlined steam locomotives -- the Schienenzeppelin topped out at a magnificent 140 mph in the summer of 1931. It was a record that stood for 23 years and was never surpassed by a gasoline-powered locomotive."

Het volledige verhaal in Wired (hier).

Tribologie

Tribologie, of wrijvingskunde is de tak van de werktuigbouwkunde die onderzoek doet naar het gedrag van contactvlakken tussen alle mogelijke materialen onder diverse omstandigheden, zoals nat, droog, koud of warm. Belangrijke aspecten zijn: wrijving en slijtage en het beperken van wrijving en slijtage door smering, (wikipedia).

Mill's Onvolprezen Advies

John Stuart Mill's Onvolprezen Advies voor wie bij voorkeur zonder depressies door het leven gaat:

I never, indeed, wavered in the conviction that happiness is the test of all rules of conduct, and the end of life. But I now thought that this end was only to be attained by not making it the direct end. Those only are happy (I thought) who have their minds fixed on some object other than their own happiness; on the happiness of others, on the improvement of mankind, even on some art or pursuit, followed not as a means, but as itself an ideal end. Aiming thus at something else, they find happiness by the way. The enjoyments of life (such was now my theory) are sufficient to make it a pleasant thing, when they are taken en passant, without being made a principal object. Once make them so, and they are immediately felt to be insufficient. They will not bear a scrutinizing examination. Ask yourself whether you are happy, and you cease to be so. The only chance is to treat, not happiness, but some end external to it, as the purpose of life.

Het prentje: en een goed lief kan vermoedelijk ook geen kwaad. John Stuart Mill en Harriet Taylor, vrienden voor het leven.

Meisjes vangen

Er was een tijd dat je meisjes gewoon kon vangen met een cabriolet. Je haalde het dak van je wagen en voor je het wist zat er eentje in. Meestal blond. En hooggehakt.

Een eenvoudiger tijd.

Het prentje: via juboxman.

Twee koppen groter

Als Guiseppe Zangara (prentje), de man die een aanslag pleegde op Franklin Delano Roosevelt, twee koppen groter was geweest had de geschiedenis er anders uit gezien:

"On February 15, 1933, Roosevelt was giving an impromptu speech from the back of an open car in the Bayfront Park area of Miami, Florida. Zangara joined the crowd, armed with a .32-caliber pistol he had bought at a local pawn shop. However, being only five feet tall, he was unable to see over other people, and had to stand on a wobbly folding metal chair, peering over the hat of Lillian Cross to get a clear aim at his target. After the first shot, Cross and others grabbed his arm, and he fired four more shots wildly. He missed the president-elect, but five other people were hit, including Chicago mayor Anton Cermak, who was standing on the running board of the car next to Roosevelt."

Schrijfregel

"My most important rule is one that sums up the 10: If it sounds like writing, I rewrite it."
Elmore Leonard, "Elmore Leonard's Ten Rules of Writing".

Zwembroekpolitiek

In de reeks Politici In Zwembroek, vandaag Leonid Iljitsj Brezjnev (1906-1982):

Secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, viermaal Held van de Sovjet-Unie en eenmaal Held van de Socialistische Arbeid. Hij droeg achtmaal de Leninorde, de hoogste onderscheiding van de Sovjet-Unie, tweemaal de Orde van de Oktoberrevolutie, tweemaal de Orde van de Rode Banier, de Orde van Bogdan Khmelnitsky, de Orde van de Patriottische Oorlog Ie Klasse, de Orde van de Rode Ster, de Jubileumsmedaille voor Militaire Dapperheid ingesteld ter herinnering aan de Honderdste Verjaardag van Vladimir Ilyich Lenin. Hij was driemaal Held van de "DDR", Held van de Republiek Cuba, droeg driemaal de Gouden Ster van een Held van de CSSR, was driemaal Held van de Volksrepubliek Bulgarije en eenmaal Held van de Mongoolse Volksrepubliek. Hij droeg ook de Poolse orden Virtuti Militari en Polonia Restituta, het Grunwald Kruis, een met diamanten versierde ster van de Orde van de Ster van Roemenië, viermaal de ster van de Orde van Klement Gottwald, de ster en keten van de Orde van de Witte Leeuw, tweemaal de Orde van de Vlag van de Volksrepubliek Hongarije, de met diamanten en robijnen versierde Orde van Vrijheid van Joegoslavië, het Oorlogskruis van Tsjecho-Slowakije, driemaal de Karl Marx-Orde van de DDR, driemaal de Orde van Georgi Dimitrov van Bulgarije, De Orde van de Overwinning van het Socialisme van Roemenië, Held van de Roemeense Volksrepubliek, driemaal drager van de Orde van Sukhbaatar van Mongolië, Held van de Mongoolse Volksrepubliek, Drager van de Zon van de Vrijheid van Afghanistan, (wikipedia).

Het prentje via Ye Olde Evening Telegraph.

Hull rijmt op

Een enigszins teneerdrukkende wijsheid: if you can't beat them, join them. Veel meer tot volksverheffing inspirerend is het omgekeerde: if you can't join them, beat them.

Als je geboren en getogen bent in Hull krijg je de hele tijd te horen dat Hull rijmt op dull. En dan kun je meeheulen met de vijand en je eigen stad misprijzen als zijnde een provinciaal nest. Maar je kunt ook besluiten van je zwakte je sterkte te maken. Wij in Hull zijn niet gewoon dull, wij zijn gewoon megadull. Wij zijn de kampioenen van dullness. Duller dan dit, sorry, maar niet in dit universum.

Dat was ook de strategie van The Housemartins. Londen 0 Hull 4 was de titel van hun eerste en meest geslaagde LP ("16 songs - 17 hits!"). En daarop werd dullheid tot kunstvorm verheven (filmpje). Zelf omschreven ze zich als "probably the fourth best band from Hull". Duller dan dat? Niet mogelijk.

Laat dat andere provinciale nesten een les zijn.

Landsknechtenmode

Inzicht verwerf je op de meest onverwachte plaatsen. Bij het lezen van Patrick Leigh-Fermor's verslag van een wandeltocht in de jaren 1930 van Hoek van Holland naar Constantinopel (A Time of Gifts), bots je op een kunsthistorische hypothese die zeer aannemelijk klinkt.

De barok vindt zijn oorsprong op de slagvelden, aldus Leigh-Fermor. De landsknechten (prentje) die in de oorlogen van Reformatie en Contrareformatie plunderend en brandschattend door Duitsland trokken, deden wat je vandaag ook ziet bij de Afrikaanse rebellenlegertjes. Ze dosten zich uit in de meest flamboyante gewaden. Als ze een stad innamen, roofden ze gordijnen, wandkleden en balen zijde. Vervolgens sneden ze die aan stukken en gebruikten ze die om hun gewone plunje te verfraaien. Om al het geroofde optimaal tot zijn recht te laten komen, ontstond de gewoonte om lagen boven elkaar te dragen en dan inkervingen en splitten te maken in de bovenste lagen zodat je goed kon zien wat voor fraais de drager nog allemaal aan had. Ook geweldig populair waren linten -repen stof in verschillende kleur- die je overal aan je gevechtsplunje bond. En pluimen. Ook zeer groot bij the well dressed landsknecht.

Die soldatenmode, de uitrusting van de vechtende alfamannetjes, verspreidde zich naar de hoven en vorstenhuizen, waar jonge heren van stand zich ook op zijn soldaats begonnen te kleden. En die exuberante clash van kleuren, stoffen en vormen werd vervolgens de standaard voor meubels, schilderijen en architectuur. En die standaard noemen we de barok.

Mill's Praktische Herstelmeter

Dankzij Mill's Praktische Herstelmeter kan de door depressie getroffen mens voortaan zelf constateren of er al beterschap is. Het lezen van de Mémoires van Marmontel is overigens optioneel; het werkt ook met andere boeken, films of muziek.

I was reading, accidentally, Marmontel's "Mémoires," and came to the passage which relates his father's death. A vivid conception of the scene and its feelings came over me, and I was moved to tears. From this moment my been grew lighter. The oppression of the thought that all feeling was dead within me, was gone. I was no longer hopeless: I was not a stock or a stone. I had still, it seemed, some of the material out of which all worth of character, and all capacity for happiness, are made. Relieved from my ever present sense of irremediable wretchedness, I gradually found that the ordinary incidents of life could again give me some pleasure; that I could again find enjoyment, not intense, but sufficient for cheerfulness, in sunshine and sky, in books, in conversation, in public affairs; and that there was, once more, excitement, though of a moderate kind, in exerting myself for my opinions, and for the public good. Thus the cloud gradually drew off, and I again enjoyed life: and though I had several relapses, some of which lasted many months, I never again was as miserable as I had been.

Binnenkort meer John Stuart Mill (prentje): Onvolprezen Advies voor een depressieloos bestaan.

(Zie ook: Mill's Onfeilbare Depressietest.)

Bijvoorbeeld

"Life is so much luck. And people are so frightened to admit that. They want to think that they control their life. They think 'I make my luck'. And you want to keep telling yourself that you're in control, but you're not in control. Ninety-nine per cent of it is luck, the luck of the genes, the luck of the draw, what happens during the day, the bomb that goes off on the other guy's bus."

Woody Allen, 'My wife hasn't seen most of my films... and she thinks my clarinet playing is torture', (The Guardian, 13.03.2011).

Het prentje (via John McNab): inderdaad, je zult bijvoorbeeld maar het ongeluk hebben om een slechtgehumeurde gorilla tegen het lijf te lopen. Bijvoorbeeld.

Hannah Arendt Express

Wat dan weer minder mensen bij wijze van parate kennis in voorraad hebben, maar je via wikipedia te weten komt: tussen Karlsruhe en Hannover rijdt de Hannah Arendt Express. Niet zo gek veel filosofen kregen na hun dood een trein naar zich genoemd.

De NMBS kan misschien later wel een geste doen ter nagedachtenis van Etienne Vermeersch. Een treintje tussen, bijvoorbeeld, Ieper en Poperinge moet toch wel kunnen.

Het prentje: Hannah Arendt, jong en geweldig cool. Dat heeft ze natuurlijk wel voor op Etienne Vermeersch.

Nergens een beer

"Er doet een verhaal de ronde dat bij één van Ceausescu's berenjachten de beren wegbleven. Ze kwamen niet op het kadaver af dat op de voerplek lag. In het woud was nergens een beer te bespeuren. De jachtmeester had een serieus probleem. Ceausescu was met een Alouette-helikopter uit Boekarest ingevlogen om een beer te schieten. Dat kon de jachtmeester zijn kop kosten - letterlijk. In een naburig dorp bevond zich echter een rondtrekkend circus met een ballengooiende bruine beer. De jachtmeester, geholpen door Ceausescu's gevolg van securisten, sleepte het beest het circus uit -terwijl de dictator in zijn uitkijkpost lag te pitten-, en porde de tamme beer met stokken naar de plek waar het paardenkadaver voor hem klaarlag.
Maar voordat Ceausescu kon aanleggen en de trekker kon overhalen sprong de beer op de fiets van de jachtopzichter en verdween, fietsend voor zijn leven, het woud in."

Uit: Jaap Scholten, Kameraad Baron. Een reis door de verdwijnende wereld van de Trassylvaanse aristocratie, Uitgeverij Contact, Amsterdam, 2010.

Zeven lessen

Audrey Hepburn (prentje) maakte haar filmdebuut in 1948 als stewardess in een promotiefilmpje voor de KLM: "Nederlands in zeven lessen" (filmpje).

Het allerleukste aan het filmpje: hoe aandoenlijk kleinschalig Schiphol er destijds uitzag.

Het innerlijke beest

The beast in me
Is caged by frail and fragile bonds
Restless by day
And by night, rants and rages at the stars
God help, the beast in me
The beast in me
Has had to learn to live with pain
And how to shelter from the rain
And in the twinkling of an eye
Might have to be restrained
God help the beast in me

Sometimes
It tries to kid me that it's just a teddy bear
Or even somehow managed
To vanish in the air
And that is when I must beware
Of the beast in me
That everybody knows
They've seen him out dressed in my clothes
Patently unclear
If it's New York or New Year
God help the beast in me
The beast in me

Nick Lowe, The Beast In Me. Eerst opgenomen door Nick's schoonvader Johnny Cash (prentje), die enigszins ervaringsdeskundig was wat betreft het worstelen met het innerlijke beest (muziekje).

Schrijfmachine

"There is no more beautiful sight than to see a fine women bashing away on a typewriter."

Muriel Spark, 1918-2005

Het prentje: maar zelf schreef Muriel Spark ook wel eens met de hand. Al te consequent is nergens goed voor.

Mill's Onfeilbare Test

Echt depri of gewoon maar een beetje een slechte dag? Dankzij John Stuart Mill's Onfeilbare Test weet je het antwoord meteen. Eén simpele vraag volstaat:

"It was in the autumn of 1826. I was in a dull state of nerves, such as everybody is occasionally liable to; unsusceptible to enjoyment or pleasurable excitement; one of those moods when what is pleasure at other times, becomes insipid or indifferent. In this frame of mind it occurred to me to put the question directly to myself. 'Suppose that all your objects in life were realized; that all the changes in institutions and opinions which you are looking forward to, could be completely effected at this very instant: would this be a great joy and happiness to you? And an irrepressible self-consciousness distinctly answered, 'No!' At this my heart sank within me: the whole foundation on which my life was constructed fell down. All my happiness was to have been found in the continual pursuit of this end. The end had ceased to charm and how could there ever again be any interest in the means. I seemed to have nothing left to live for."

Uit: John Stuart Mill, Autobiography, 1873

Het prentje: John Stuart Mill, hemzelve. Binnenkort op almaar kleiner groeien: Mill's Praktische Herstelmeter.

Kaartspelen

Kleine sociologische observatie: er wordt nog altijd met de kaart gespeeld. Merk op: naarmate in een gezelschap het opleidingsniveau stijgt, wordt er minder gekaart. Merk nog op: naarmate die hogere opleiding er veeleer een was in de humane of sociale wetenschappen, wordt het aantal kaarters nog kleiner.

Vraag: hoe werkt dat precies? Je kunt wel een heel verhaal verzinnen met habitus en distinction en cultureel kapitaal en wat niet nog meer, maar concreet: hoe werkt dat? Op welk moment leer je, als hoger opgeleide van humane of sociaal-wetenschappelijke signatuur, dat kaartspelen not done is bij het soort mensen waar je aspireert bij te horen? Waar en wanneer heeft die categorie mensen zich van het kaartspelen afgekeerd? En waarom precies?

Tjonge, als je er begint over na te denken: zelfs op de meest eenvoudige vragen moet je het antwoord schuldig blijven.

Le prentje: Paul Cezanne, Les joueurs de cartes, 1890-92.

Kopen, kopen, kopen!

Net wanneer je dacht dat je alles had wat je hartje beliefde brengen ze dit uit. Een vliegende humvee! Je kunt je al geen leven meer voorstellen zonder. Kopen, kopen, kopen!

Wijlen Frans Van Neck

Deze week begint in de VS een reality-reeks op TV waarin ze oud-bokser Mike Tyson volgen als duivensporter. Tyson blijkt al zijn hele leven, tussen de uppercutten en de linkse directen door, duivenmelker te zijn (meer hier).

(Een langer, maar interessant stuk over de toestand van de duivensport in de VS, met respectvolle verwijzingen naar de Belgische situatie - "Belgium, where pigeon racing is the national sport": hier.)

Het prentje: "Voor de ouderen in de duivensport wijlen Frans Van Neck voorstellen is onbegonnen werk. Hij genoot van de duivensport, hij beleefde de duivensport in haar geheel, want bij alle min of meer belangrijke manifestaties betreffende de duivensport was hij aanwezig en met raad en daad stond hij de beginnelingen in deze sport bij, hij was de man die een duif in het hart droeg."
Tekst uit de aankondiging van de 'Totale Verkoping van Reis- en Kweekduiven vroeger wijlen Frans Van Neck, nu Maurice Van Neck, St. Annastraat 2, Hofstade. (Zondag 19 november 1967.)'

Miereneter

Parijs, 1969. Salvador Dali laat zijn miereneter uit. Dat moet ook gebeuren.

Miereneters leven, aldus het alwetende wikipedia, in Zuid- en Centraal-Amerika, "frequenting low swampy savannas, along the banks of rivers, and the depths of the humid forests". Maar stiekem dromen alle miereneters natuurlijk van Parijs. Wie niet.

George Shearing

Bijzonder, eh, inspirerende hoesfoto. Jammer genoeg zal pianist en kwintetleider George Shearing de dame in kwestie zelf niet in haar volle glorie hebben kunnen aanschouwen, omdat hij blind was. Dan maar de muziek, zal Shearing hebben gedacht. Helemaal geen slecht idee. In 1959 in Move (hier): een nummer dat verbazend goed vooruit gaat.

Drieënzestig

Exclusief voor onze lezers met de modernste technologieën berekend. Vier maart: de drieënzestigste dag van het jaar. Nog driehonderdentwee dagen te gaan en het is weer nieuwjaar.

Het prentje: via The Original 1960's.

Cowboy-baron

Sir Genille Cave-Browne-Cave (1869–1929) was a bartender and a cowboy as well as a baronet. He was the second son of Sir Mylles Cave-Browne-Cave, 11th Baronet (1822–1907). Genille's older brother died in 1880, making himself the successor to the title. While in the United States he was "busting bronchos, roping steers, and herding cattle in the West." He became engaged to a Denver, Colorado maid before his accession to his title and fortune, (wikipedia).

Het prentje: de cowboy-baron op middelbare leeftijd, Sir Genille Cave-Browne-Cave in 1907.

Modepionier

Zoals de kleine modepionier op het prentje bewijst: de goed geklede man heeft geen schrik van ruitjes. En als je voor ruitjes gaat: dan bij voorkeur meteen all the way. Onze afgebeelde vriend kiest, zelfbewust, voor een gedurfde confrontatie van verschillende motieven: let op het andersgeruite gilet dat van onder zijn jas komt piepen. Kleine meneer, grote klasse.

Het prentje: via lisby1.

Die 'enz' schrijft

"Laten we leesbare stukjes verlangen. Laten we zeggen dat een stukje zoo moet zijn, dat je aan 't eind nog weet waar 't over was. Laten we zeggen, dat 't verboden is, allerlei Zondagsche woorden door mekaar te haspelen en af en toe 'enz' te schrijven. Die 'enz' schrijft weet niet waar hij heen wou of hoe hij er moet komen."

J.F. H. Grönloh, alias Nescio, geciteerd in Maurits Verhoeff, Verlangen zonder te weten waarnaar - Over Nescio, Uitgeverij Bas Lubberhuizen, Amsterdam, 2011.

Het prentje: Nijmegen, omstreeks 1900, via Library of Congress.