woensdag 31 juli 2013

Bij de datsja


Het voordeel van in een groot en dunbevolkt land te wonen is dat er veel plaats is. Rusland is gigantisch en grote stukken Rusland zijn leeg. Daarom zijn Russen gewoon dat er altijd wel ergens grond op voorraad is. En dus hebben massa's Russen een buitenverblijfje, een datsja. Dat was zo al voor het communisme, dat was zo tijdens en dat is ook zo na het communisme. In de datsja verbouw je groentjes en fruit, stook je wodka, pluk je bosbessen en zoek je champignons en doe je vooral niet te veel.

Een vriendelijke Rus, Andrey Sebrant, had een tijdje een Engelstalige website waarop hij het leven in Moskou verklaarde voor de niet-Moskovieten. Er stonden ook drie kleine foto-essays op over de geneugten van het datsja-bestaan. Dit is de eerste (hier) en als je vervolgens telkens onderaan klikt kom je bij de rest. Nog meer gezellige datsja's: hier.

Een datsja: een voortreffelijke traditie. Gegeven uiteraard dat je er plaats en ruimte voor hebt.

Het pretje: Kazimir Malevitsj (1878-1935), Bij de datsja, ca. 1928.

dinsdag 30 juli 2013

Nell Gwynn


Nell Gwynn (prentje) begon als sinaasappelverkoopster in het theater en schopte het tot minnares van koning Charles II en moeder van de op het prentje naast haar afgebeelde Duke of St. Albans. Dat Nell er bijzonder appetijtelijk uitzag deed haar carrière geen kwaad, maar wat haar onderscheidde van andere door de natuur goed voorziene dames was dat ze ook nog eens bijzonder gevat was. Toen ze op straat werd uitgescholden voor katholieke hoer -een spijtige persoonsverwisseling met die andere koninklijke favoriete, Louise de Kérouaille- antwoordde ze gevat en immer glimlachend: "Good people, you are mistaken; I am the Protestant whore".

Waarmee nog maar eens bewezen is dat niets zo fijn is als een vrouw met gevoel voor humor.

Het prentje: Sir Peter Lely (1618-1680), Nell Gwynn and the Infant Duke of St. Albans, z.j.

maandag 29 juli 2013

Op de Here

Een man zit tijdens een overstroming voor zijn huis. Een vrouw komt langs met haar boot en vraagt de man of hij hulp nodig heeft. 'Nee, dank u', zei de man, 'Ik vertrouw op de Here'.
Het water begint te stijgen en de man gaat een verdieping hoger zitten. Een tweede boot met mensen vaart langs. 'Stap in, er is plaats genoeg', zeggen ze. 'Nee dank je', zegt de man, 'ik vertrouw op de Here'.
Het water blijft maar stijgen totdat de man zijn toevlucht op het dak moet zoeken. Een helikopter vliegt voorbij en laat een ladder boven het huis zakken. 'Nee dank je', zegt de man nogmaals, 'ik vertrouw op de Here'. Uiteindelijk stijgt het water zo hoog dat de man verdrinkt.
Bij de poort van de hemel vraagt de man aan God: 'Waarom heeft U mij niet gered?' Waarop God antwoordt: 'Hoe bedoel je? Ik heb twee boten en een helikopter naar je toe gestuurd!'
Max Tailleur, (1909-1990).
Het prentje: Max Tailleur voor zijn cabaretzaaltje "De Doofpot", aan het Amsterdamse Rembrandtplein.

zondag 28 juli 2013

Verzameleieren


Vandaag eentje voor mensen die weten wat goed is en het dus niet vreemd vinden om nu en dan gewoon een lang artikel te lezen. Eentje voor ons soort lezers, dus. Uit de New Yorker: een fascinerend stuk over verzamelaars van vogeleieren en over de vogelvrienden die jacht maken op de eierenverzamelaars (hier). Opmerkelijk is het obsessieve karakter van beide partijen. Onwillekeurig vraag je je dan af: wat is het dat ons in onze relatie tot de andere dieren tot ons tot zo'n vormen van obsessie drijft.

Wie het antwoord weet, mag het zeggen.

(Iets anders: wat het vertrouwen in de mensheid doet groeien is dat net de New Yorker, die alleen lange artikelen publiceert over niet-actuele onderwerpen, zich jaar na jaar mag verheugen over een groeiend lezersbestand, terwijl allerlei bijdetijdse bladen, die toch vooral flitsend en snel willen zijn, over kop gaan. Goed van die mensheid. Doe zo voort, mensheid. Toi, toi, toi.)

zaterdag 27 juli 2013

Hordenlopen


Nog zo'n sport die het om totaal onbegrijpelijke redenen nooit heeft gemaakt: onderwaterhordenlopen. Nochtans zeker met dit weer uitermate aanlokkelijk.

Bovendien, als je er even over nadenkt, een sport die je bij ongeveer elk weer kunt beoefenen. Ook bijzonder. En toch geen wereldsport. Gewoon onbegrijpelijk.

Het prentje: uit de reeks The Life Aquatic with Bruce Mozert. Meer? Hier.

vrijdag 26 juli 2013

Gronings Volkslied


Grunnens Laid

Van Lauwerszee tot Dollard tou,
van Drenthe tot aan 't Wad,
doar gruit, doar bluit ain wonderlaand,
rondom ain wondre stad.
Ain pronkjewail in golden raand
is Grunnen, Stad en Ommelaand;
ain pronkjewail in golden raand
is Stad en Ommelaand!

Doar broest de zee, doar hoelt de wind,
doar soest 't aan diek en wad,
mor rusteg waarkt en wuilt het volk,
het volk van Loug en Stad.
Ain pronkjewail in golden raand
is Grunnen, Stad en Ommelaand;
Ain pronkjewail in golden raand
is Stad en Ommelaand!

Doar woont de dege degelkhaid,
de wille, vast as stoal.
Doar vuilt het haart, wat tonge sprekt,
in richt- en slichte toal.
Ain pronkjewail in golden raand
is Grunnen, Stad en Ommelaand;
Ain pronkjewail in golden raand
is Stad en Ommelaand!


Tekst: Geert Teis Pzn. (1919)
Muziek: G.R. Jager

En met een uitermate swingend muziekje erbij geeft dat: De Zingende Broeder (filmpje). Ain pronkjewail in golden raand, inderdaad!

Het prentje: De stedenmaagd van Groningen, schilderij in het stadhuis van Groningen.

donderdag 25 juli 2013

Google's geheim


Waar mensen te weinig bij stil staan: hoe komt het dat, wat je ook vraagt, google het antwoord weet. Het geheim van google ontraadseld: geen algoritmes of zoekmachines, gewoon fichebakken. Rijen en rijen en rijen fichebakken (prentje). Telkens wanneer ergens iemand een zoekopdracht intikt, gaan er bliksemsnel mannetjes aan de slag die dat allemaal opzoeken. Hoe het dan komt dat je steeds weer binnen luttele seconden de antwoorden krijgt? Omdat geweldig veel mensen altijd weer hetzelfde vragen. En dus hoeven die mannetjes na verloop van tijd zelfs niet meer naar hun fichebakken te hollen. Gewoon copy-paste. Makkelijk zat.

Het is verbazend hoe weinig origineel mensen zijn als ze googlen: de top 10 van 2012 (hier). We hebben nog een half jaar om het in 2013 beter te doen.

woensdag 24 juli 2013

Rube Goldberg

Rube Goldberg machine, contraption, invention, device, or apparatus is a deliberately over-engineered or overdone machine that performs a very simple task in a very complex fashion, usually including a chain reaction. The expression is named after American cartoonist and inventor Rube Goldberg (1883–1970).
En daar hoort een redelijk fabelachtig filmpje bij: het clipje voor de OK-Go's This Too Shall Pass (hier).

Wie in een meer filosofische stemming is, merkt dat de belangrijkste levenswijsheden in dit lied én in het filmpje zijn vervat: niets ontstaat uit zichzelf, oorzaak en gevolg, vergankelijkheid en leren loslaten. Eentje om over na te denken en/of te mediteren, afhankelijk van de levensbeschouwelijke obediëntie. (Via tegen de stroom in.)

dinsdag 23 juli 2013

Veel drinken

"On a social call in Joshua Reynolds' home county of Dorset, Johnson is said to have amazed one of Reynolds' acquaintances by drinking seventeen cups of tea in one sitting. When he asked for one more, his hostess cried out 'What! Another, Dr Johnson?', to which he replied, 'Madam, you are rude.'"
James Boswell, The Life of Samuel Johnson, LL.D., 1791.
Het prentje: Franse School, Turkse koffiedrinkende vrouw, eerste helft achttiende eeuw. Bij dit warme weer: veel drinken. Thee is, daarin had dr. Johnson helemaal gelijk, doeltreffender dan koffie. Misschien nu en dan afwisselen. Kan nooit kwaad.

maandag 22 juli 2013

Bedachtzaam


Tocqueville (prentje) beweerde dat elk politiek systeem specifieke kwalen in zich droeg en dat staatsmanschap er in bestond zich van die kwalen bewust te zijn en ze te bestrijden of ze toch minstens niet aan te wakkeren. Politiek is vooral de kunst om op cruciale momenten tegen de heersende tendensen in te sturen.

Vandaag is het welhaast onmogelijk om als democratisch politicus verkozen te worden zonder mediageniek te zijn of vlot of ad rem. En daardoor worden politici steeds drukker en jagen ze elkaar de hele tijd op, ten koste van  rust en nadenkendheid. Geen democratisch politicus kan zich aan die tendens onttrekken of zijn/haar positie gebruiken om tegen te sturen, op straffe van niet meer te worden verkozen.

In die context biedt een constitutionele monarchie een voordeel. Troonopvolgers hoeven niet mediageniek te zijn of vlot of ad rem. Een slimme vorst of vorstin gebruikt zijn/haar positie om tegen te sturen. Vorsten kunnen het zich permitteren om houterig te zijn of te stuntelen of over woorden te struikelen. Vorsten hoeven niet herverkozen te worden. Een slimme vorst of vorstin doet vooral nadrukkelijk niet mee met dat opgeklopte mediatieke gedoe en introduceert rust, terughoudendheid en bedachtzaamheid. De samenleving en de politiek zullen er wel bij varen.

zondag 21 juli 2013

Belgische School


Op deze nationale feestdag, een dringende oproep. Wie weet wie de maker is van dit aandoenlijke, maar ook gewoon zeer mooie schilderij. Recent te koop aangeboden op een Brusselse veiling als "Belgische School, Vrouw en haar hond". Mogelijke maker ene Walter Sauer. Wie weet meer?

Het is niet voor ons, het is voor de geschiedenis van de vaderlandse schilderkunst.

PS. Walter Sauer lijkt alleszins een meer dan boeiend figuur. Aleen al de manier waarop hij aan zijn einde komt: "Intoxiqué par un repas pris après une longue marche au soleil, il meurt à l’hôpital Mustapha d’Alger le 6 septembre 1927 alors qu’il n’est âgé que de trente-huit ans."

zaterdag 20 juli 2013

Verlegen


If I had to describe being shy, I’d say it was like coming late to a party when everyone else is about three glasses in. All human interaction, if it is to develop from small talk into meaningful conversation, draws on shared knowledge and tacit understandings. But if you’re shy, it feels like you just nipped out of the room when they handed out this information. W Compton Leith, a reclusive curator at the British Museum whose book Apologia Diffidentis (1908) is a pioneering anthropology of shy people, wrote that ‘they go through life like persons afflicted with a partial deafness; between them and the happier world there is as it were a crystalline wall which the pleasant low voices of confidence can never traverse’.

Shyness has no logic: it impinges randomly on certain areas of my life and not others. What for most people is the biggest social fear of all, public speaking, I find fairly easy. Lecturing is a performance that allows me simply to impersonate a ‘normal’, working human being. Q&As, however, are another matter: there the performance ends and I will be found out. That left-field question from the audience, followed by brain-freeze and a calamitous attempt at an answer that ties itself up in tortured syntax and dissolves into terrifying silence. Though this rarely happens to me in real life, it has occurred often enough to fuel my catastrophising imagination.


Mooie analyse van wat het betekent verlegen te zijn door Joe Moran (meer hier).

Het prentje: Ilya Repin (1844-1930), Portret van een verlegen boer, 1877. En, niet alleen voor verlegen mensen werkzaam in de landbouwsector, deze prangende gedachte van Morrissey: Shyness is nice, and / Shyness can stop you / From doing all the things in life / You'd like to. Gezongen geeft dat ongeveer dit: (filmpje).

vrijdag 19 juli 2013

Hoofd koel


In de reeks Er Zijn Geen Goede Redenen Nodig Om Prentjes Van Jane Birkin Te Tonen, vandaag: er zijn geen goede redenen nodig om prentjes van Jane Birkin te tonen.

Zo jongelui. En nu het hoofd weer koel houden. Belangrijk bij dit warme weer.

donderdag 18 juli 2013

Tweeduizend


Dat geeft ons meteen de gelegenheid om twee van de stille werkers die de redactie draaiende houden onder de aandacht te brengen. Onderaan Tilly Coppens, verantwoordelijk voor het onthaal, en bovenaan Mon Vereertbruggen, de man die ook de ingewikkeldste technische problemen altijd weer weet op te lossen. Mon en Tilly halen een discobal binnen, voor het grote gala vanavond. Vandaag werd immers het tweeduizendste stukje op deze site gepubliceerd. Tweeduizend keer almaar kleiner groeien: dat wordt een behoorlijk feestje straks.

En op vraag van Mon, zijn favoriete liedje: Herb Alpert en de Tijuana Brass in Tijuana Taxi: een geweldig muziekje en een al even geweldig filmpje. De sfeer zit er, zoveel is duidelijk, al goed in. Party!

woensdag 17 juli 2013

Warlpiri rampaku


Je hoort vaker over uitstervende talen dan over talen die nieuw ontstaan. En dat laatste gebeurt natuurlijk ook de hele tijd, maar dat is een stuk minder spectaculair. Zo bericht de New York Times over de heuglijke geboorte van het Warlpiri rampaku. Dat blijkt een taal te zijn die wordt gesproken in Lajamanu, in Australië's Northern Territory. Opmerkelijk, maar als je er over nadenkt ook nogal logisch: de nieuwe taal wordt uitsluitend gebezigd door mensen jonger dan vijfendertig jaar (meer hier).

De nieuwe taal blijkt meer dan eenvoudigweg een combinatie van bestaande talen of dialecten. Vermoedelijk ontstond de taal toen ouders de kinderen toespraken in een soort pidgin gebaseerd op drie bestaande talen. En toen gingen de jongeren daar creatief mee aan de slag: ze introduceerden een nieuwe syntax en veranderden gaandeweg de woordstructuren. En zo ontstond een nieuwe taal.

Het mag ook al eens goed nieuws zijn.

Het prentje: Lettie Nungurrayi (Betty Nungurrayi Watson), Kunajarryi (Mt Nikki Dreaming), ca. 1990. Kunst uit, inderdaad, Lajamanu.

dinsdag 16 juli 2013

1967


Het is verbazend, maar er is niets uit deze garderobe uit 1967 waarmee je deze zomer niet kunt buiten komen. Kan er iemand dan even uitleggen waar die tussenliggende zesenveertig jaar voor nodig waren?

maandag 15 juli 2013

Iedereen gezond


Zo stilaan dringt zich de noodzaak op solidair te zijn met de rokers, met de Boergondische tafelaars, met de junk food-eters. Gezond is fijn. Gezondheidsfascisme is dat niet. Laat mensen vooral hun zin doen:
"We currently see life primarily in terms of longevity. Pretty much all coverage of dietary habits is about prolonging life. Few people ever talk anymore about living live well; living it thoroughly. Late nights, rich dinners and good, visceral adventures take years off your life. They shorten it.
God, if he existed, would be a fair cop: Those who live life thoroughly, live it short. Those who live cautiously, live long. One must decide which path one wishes to take. But let us get rid of this absurdity where the latter camp claims moral superiority over the former."
Ian Dunt, The glory of smoking (meer hier).
"Gezondheidsfascisme", grote woorden? Het gaat behoorlijk hard tegenwoordig. De Britse overheid wil voortaan zelf controleren wat de schoolkinderen eten. Geen boterhammen meer meebrengen van thuis (meer hier). Kan overigens nog beter: alle kindjes in een instelling plaatsen. Dan kunnen experten perfect monitoren of ze wel de juiste voedingsmiddelen tot zich nemen. Iedereen gelijk, iedereen gezond. Gezondheidsfascisme.

Het prentje: Sian HopkinsonPyramid of figs, z.j. Vijgen: zowel gezond als ook nog eens buitengewoon feestelijk.

zondag 14 juli 2013

Zomergenoegens


Het benadert heel erg dicht de perfecte zomer. Een rustig buitenverblijf, mooie bomen, schaduwrijke paadjes, een bank in de zon, een goed boek. Zomergenoegens.

Uiteraard is perfectie niet van deze wereld. Zo meteen begint het broekventje te jengelen dat hij zich verveelt en wordt het te warm en is er een vervelende wesp en bedenk je dat jij weer wel zal mogen verzinnen wat er vanavond op tafel komt, want meneer de schilder heeft er uiteraard niet aan gedacht dat er nog boodschappen moeten worden gedaan. Zomergenoegens.

Het prentje: Konstantin Makovsky (1839-1915), Olenka en Kolya op de veranda, ca. 1900.

zaterdag 13 juli 2013

Vakantieboek


Wie nog op zoek is naar een onderhoudend vakantieboek: niet dralen, Tom Reiss, The Black Count. Over het leven van de vader van Alexandre Dumas, die van de Drie Musketiers en De Graaf van Monte Christo. Het leven van de Dumas van dit boek is zo ongelofelijk, dat je jezelf regelmatig betrapt op de gedachte: hoe komt het dat ik dit niet eerder wist.

Vader Dumas, Thomas-Alexandre Dumas, was zwart; onecht kind van een Franse edelman die plantagehouder was geworden op het latere Haïti. Vader Dumas werd, na de kinderjaren in feitelijke slavernij te hebben doorgebracht, als adolescent meegebracht naar Frankrijk en kreeg daar de opvoeding die bij jonge edellieden hoorde. Hij bleek een uitzonderlijk ruiter en sabelaar, als gevolg waarvan hij toetrad tot de koninklijke wacht. Na een conflict met zijn vader, neemt de jonge edelman onder de naam van zijn zwarte moeder dienst als gewone rekruut in een gewone ruitereenheid. In geen tijd -en geholpen door de revolutionaire oorlogen- schopt hij het tot generaal. Op het hoogtepunt is hij de aanvoerder van alle cavalerie-eenheden in het Franse Revolutionaire Leger.

De Franse Revolutie loste alvast één belofte in: de slavernij werd afgeschaft, waardoor de Revolutie zich van de eeuwige trouw verzekerde van alle jonge gekleurde mannen die in Frankrijk verbleven. Een verbazend groot aantal van hen bekleedden, tijdens de Revolutie, hoge politieke of militaire ambten. Vader Dumas was geenszins de enige zwarte legerleider. Let wel: in het reguliere Franse leger, niet in één of andere koloniale eenheid.

De slechterik in het verhaal is Napoleon. Eens die de macht verwerft is het gedaan met de gelijkheid. De slavernij wordt terug ingevoerd en de zwarte Franse staatsburgers moeten zich laten registreren en worden zoveel mogelijk op transport gesteld, terug naar het slavenbestaan in de kolonies. Zelden werd de onmenselijkheid van het racisme meer hartverscheurend geïllustreerd: zwarte mensen die hadden gestreden voor de waarden van de Franse Revolutie, worden door die Franse staat uitgeleverd aan de in ere herstelde plantagehouders.

Voor wie denkt: en dat soort zware kost in de vakantie? Geen schrik. Leest als een avonturenroman. Helemaal in de traditie van Dumas' junior. Niet dralen: kopen en meenemen op reis.

vrijdag 12 juli 2013

Doofpot


Waarom er tegenwoordig niet meer naar de maan wordt gegaan? Omdat het te duur is geworden? Flauwekul. De NASA heeft nooit op een dollar gekeken. Waarom dan wel? Redelijk schokkend: omdat het met de laatste bemande missie geweldig fout is gelopen. Alle astronauten opgegeten door een dinosaurus. Maar dat mochten we niet weten! Doofpot! Gelukkig is er nu fotografisch bewijsmateriaal opgedoken. The truth is out there!

Het prentje: via Surreal Digital Illustrations.

donderdag 11 juli 2013

Novosibirsk


In de reeks Redenen Om Dit Jaar Met Vakantie Te Gaan Naar Novosibirsk, dit, eh, opmerkelijke monument: een eerbetoon aan alle ratten die hun leven hebben gegeven om de raadselen van het DNA te kunnen doorgronden.

Novosibirsk is, voor wie nog niet helemaal overtuigd werd door dit prentje, de wetenschapsstad van Rusland. Nog bezienswaardig in Novosibirsk: de opera, de dierentuin, het spoormuseum, het Museum van de Zon en, jawel, het Monument voor de Verkeerslichten.

Novosibirsk: je moest er al zijn.

woensdag 10 juli 2013

Kleine Verlosser


Wat het christelijk geloof onappetijtelijk maakt voor de allerjongsten, is dat apologeten steeds weer de fout maken de jeugdige Jezus af te beelden als zo'n mierzoet baasje, zo'n onderkruipertje dat altijd een goed rapport heeft en bijvoorbeeld ook nog eens fijn een stukje viool ten gehore kan brengen, waarop oma dan steevast tranen begint te plengen en vervolgens de portemonnee bovenhaalt. Kortom, zo'n jongetje waar je best een voorbeeld aan zou moeten nemen. Dat is, beste christelijke vrienden, zeer fnuikend voor het geloof van de allerjongsten. Niemand wil met een seut worden geassocieerd.

Gelukkig laat de schilder Max Ernst een meer realistisch beeld zien van de jeugd van de Here Jezus. Die haalde vermoedelijk af en toe ook kattenkwaad uit, die werd door z'n vader ook wel eens betrapt als hij stiekem een sigaretje stond te roken achter het muurtje van de kerk. En in zo'n gevallen ging Jezus gewoon als alle normale stervelingen over de knie. En de Maagd Maria spaarde daarbij de spreekwoordelijke roede niet: Jezus' billetjes zien flink rood. Pech voor de Kleine Verlosser, goed voor de geloofwaardigheid van het geloof.

Het prentje: Max Ernst (1891-1976), Die Heilige Jungfrau züchtigt das Jesuskind vor drei Zeugen: André Breton, Paul Eluard und dem Maler, 1926.

dinsdag 9 juli 2013

Papafiets


Voor wie liever niet mee met de kinderbakfiets wordt geassocieerd: een bijzonder cool alternatief: de papafiets met sidecar.

Het prentje: via Vintage Everyday.

maandag 8 juli 2013

Feest en vrolijkheid

"Merkwaardig genoeg heeft in onze tijd filosofie zelfs voor weldenkende mensen een ledige, irreële klank gekregen, alsof zij zowel in theorie als praktijk van nul en generlei waarde is. Ik denk dat dit komt door alle sofisterij, die de toegang tot haar bemoeilijkt heeft. Zij wordt volkomen ten onrechte afgeschilderd met een stuurs en somber gelaat, dat jongeren afschrikt en verre van haar houdt. Wie heeft haar dat bleke, afzichtelijke mombakkes opgezet? Ik ken niets dat zo vrolijk, opgeruimd en blij, ik zou bijna zeggen uitgelaten is als de filosofie! Zij predikt louter feest en vrolijkheid. Een droef en verkrampt gelaat geeft er blijk van dat de wijsbegeerte daar niet huist."
Montaigne, "Over de opvoeding', De Essays.
Het prentje: René Magritte (1898-1967), La Lampe philosophique, 1936.

zondag 7 juli 2013

Marin Marais


Altijd toch een beetje stiefmoederlijk bedeeld op deze site: de klassieke muziek. Helemaal kunnen we dat nooit meer goed maken, maar vermoedelijk helpen ook beetjes. Vandaar: reclame voor de nieuwe CD van viola da gamba-speelster Mieneke van der Velden, Images. Samen met theorbe-speler Fred Jacobs - de theorbe is een soort van luit, om het simpel te houden - nam ze een stuk of twintig pièces de caractères op van Marin Marais.

Marin Marais, nu maken we even een zijsprongetje, moet op zijn oude dag plots hard vechten tegen het vooroordeel dat hij niet echt bestaat. Nogal wat mensen die in de ban waren van de inderdaad redelijk geweldige film Tous les matins du monde (met daarin zoon en vader Depardieu; de ene inmiddels dood, de andere grotendeels hersendood), dachten dat het om fictie ging. En sindsdien loop je, als je de naam van de zeventiende eeuwse barokcomponist laat vallen, altijd het risico dat één of andere slimmerik je meent te moeten verbeteren door uit te leggen dat het allemaal maar film was.

Dus, de executive summary: een werkelijk uitstekende CD. En een reden om wat vaker Marin Marais te spelen. Niet slechts een filmpersonage dus.

En nog dit: het label Ramée, waarop de CD verscheen, is een voorbeeld voor alle platenlabels. Elke CD is een klein kunstwerkje. Een mens zou ze allemaal wel willen. (De catalogus: hier.)

zaterdag 6 juli 2013

Minne leest Gogol


Gogol

Ik lees Gogol. Hij is groot.
Hij spreekt van liefde en dood,
en dat de mensen klein zijn
en voor elkaar venijn zijn
en dat, trots alles, dit leven
nog hoog staat aangeschreven.

Richard Minne, 'Gogol', in In den zoete inval en andere gedichten, Van Oorschot, Amsterdam, 1955.

vrijdag 5 juli 2013

Rawlsianen


John Rawls is de wellicht meest geciteerde moderne politieke filosoof. Overal ter wereld schrijven mensen doctoraten en artikelen over wat anderen over Rawls hebben geschreven en waarom die anderen het bij het verkeerde eind hebben. Rawlsianen kunnen, zoals destijds de marxisten, een mensenleven lang met elkaar discussiëren over wat Rawls nu wel en niet bedoelde. Gezellig is, inderdaad, anders.

Rawlsianen bouwen dan ook een bescheiden feestje, telkens wanneer er nog eens een snipper papier opduikt waarop de Meester iets heeft gekribbeld: nieuw materiaal om over van mening te verschillen, nieuwe artikelen en doctoraten. Zo wordt binnenkort Rawls' briefwisseling gepubliceerd. De voorlopig mooiste uit de collectie is deze brief over baseball, die eerder in avant première in de Boston Review verscheen (hier). Daarin legt Rawls een kennis uit waarom baseball de beste sport is. Merkwaardig is dat Rawls in die brief eigenlijk op een bepaalde manier zichzelf citeert: hij vat samen wat twintig jaar eerder, in een conversatie met een andere kennis, over baseball werd verteld.

Wat doet vrezen dat Rawls, net als de latere Rawlsianen, een mensenleven lang met zichzelf en met wie zich niet snel uit de voeten maakte, kon discussiëren over wat hij nu wel en niet bedoelde. Gezellig is, inderdaad, anders. (Een kritische analyse, uit niet-Rawsliaanse hoek: hier).

donderdag 4 juli 2013

Attitude


"The important thing is not what they think of me, but what I think of them"

Alexandrina Victoria van Hannover, Victoria van het Verenigd Koninkrijk, 1819-1901

woensdag 3 juli 2013

Zwarte trombone


Zo. En nu schrijven we allemaal op een stukje papier: "kopen, Serge Gainsbourg, Du jazz dans le ravin". Een al enige jaren geleden uitgebrachte verzamelaar, met daarop liedjes en instrumentals die Gainsbourg in de late jaren vijftig en vroege jaren zestig schreef. Gainsbourg zat toen helemaal in de jazz en componeerde dus ook in dat idioom. Twintig nummertjes en niet één slecht.

Eentje om in de sfeer te komen: Serge Gainsbourg, Black Trombone (filmpje).

dinsdag 2 juli 2013

Au Maillot Jaune


In de reeks Het Was Vroeger Weer Beter, Zeker, vandaag: het was alleszins vroeger beter wat het wielrennen betreft.

In 1935 won onze landgenoot Romain Maes (1912-1983) de Tour. En hoe. Hij reed van de eerste tot de laatste rit in het geel. Niemand doet hem dat vandaag na. En toen hij stopte met wielrennen begon hij een café aan het Brusselse Noordstation, met de voor de hand liggende naam, Au Maillot Jaune. Doet vandaag ook niemand hem na.

Samenvattend: het was vroeger beter, alleszins wat het wielrennen betreft.

Het prentje: aanstormende wielertalentjes die zich het boekwerkje Hoe ik de Ronde van Frankrijk won willen aanschaffen, om op de wijze van Romain Maes de Tour te winnen, vinden hier meer informatie.

maandag 1 juli 2013

Bill Fatty Foulke


Oorspronkelijk werd voetbal zonder keeper gespeeld. Toen de keeper later zijn intrede deed, was het geen vaste functie. Wie er die dag zin in had - of wie niet over de conditie beschikte om het hele veld op en af te rennen - nam plaats in de goal. Na een tijdje zette zich de specialisering door. In eerste instantie werd op groot en breed geselecteerd: een doelman werd niet geacht naar de grond te duiken of briljante saves te verrichten. Een doelman diende zich voor de aanstormende spits te gooien of zijn lichaam in de loop van de bal te posteren. Dus had je een voordeel als je flink uit de kluiten gewassen was.

Flink uit de kluiten gewassen kon William Henry Foulke's middle name zijn, als die al niet Fatty was. Bill Fatty Foulke (centraal op het prentje) verdedigde het doel van onder meer Sheffield, Chelsea en Bradford City en stond ook een keer in de nationale elf. Hij was een meter drieënnegentig en woog een slordige honderdvijftig kilo.

Na zijn actieve voetballoopbaan werd Fatty Foulke kermisattractie. Hij stond in doel en tegen betaling mocht je een penalty trappen die Fatty dan probeerde te stoppen. Hij stierf op zijn tweeënveertigste, vermoedelijk aan levercirrose. Bij wijze van eerbetoon aan alle keepers, hieronder nog eentje van Fatty bij Chelsea. Het is niet geweldig moeilijk om Fatty op het prentje te herkennen.