Bobkleed

Wordt heel erg groot volgende zomer: het Bobkleed. Pruik en bril zijn optioneel. Maar verlenen het geheel natuurlijk wel een onmiskenbaar je ne sais quoi.

Verworven rechten

Jonge lezertjes, niets zo belangrijk als een gezond ontbijt. Of toch wel: nog veel belangrijker is een ontbijt waar je zomaar gratis fijne Star Trek-badges bijkrijgt! Dus: straks extra veel jengelen als je mee moet naar de supermarkt. Laat je niet afschepen met muesli en andere gezonde troep. Zichzelf respecterende jongeren gaan niet naar huis zonder Sugar Smacks. Verworven rechten!

Johnny Rodriguez

Omdat het vrijdag is, Johnny Rodriguez met de fantastische hit Hey Mal Yo. In het voorjaar van 1975 stevig op nummer 1 in de Nederlandse en Vlaamse hitparades. Uitermate bijzonder was de podiumact: Johnny en twee gabbers deden, met indrukwekkende afrokapsels en in redelijk blitse soulpakken, een soort van boerendansje, dat vervolgens in Vlaamse en Nederlandse discotheken ijverig navolging vond (filmpje).

Soort van boerendansje? Vermoedelijk een eeuwenoud en bijzonder typisch Kaapverdisch volksgebruik. Johnny -voor de twee dansers steken we ons hand niet in het vuur- kwam van die eilandengroep en wou -begrijpelijk- niet naar het Portugese leger dat toen nog koloniale oorlogen uitvocht in Angola en Mozambique. Via een omweg kwam Johnny in Nederland terecht. En op nummer1 in de hitparade. Zo ging dat toen.

Van de straat

Wie van de straat wil geraken moet zijn/haar mannetje/vrouwtje op de dansvloer kunnen staan. Niets maakt zoveel indruk op het andere geslacht dan de feilloze uitvoering van de nieuwste dansen. Voor wie even uit circulatie is geweest, geen paniek. Met dit handige boekje (prentje) ben je in geen tijd weer mee. En van de straat, natuurlijk. Hier vind je alvast een voorproefje.

Talulah's soesjes

Wie op zijn (of haar) levensavond kan zeggen: ik had een vriendin genaamd Talulah en die vriendin maakte voor mij roomsoesjes, die mag zeggen dat hij (of zij) heeft geleefd.

Het prentje: Sarah K. Lamb, Talulah's Cream Puffs, 2008.

Zomerslaap

Het wordt dringend tijd voor een herwaardering van de herfst. De zomer, die vindt iedereen leuk. De lente, daar is ook niemand tegen. Zelfs het winterseizoen heeft zijn trouwe fans. En de herfst? Nooit hoor je eens iemand iets leuks zeggen over de herfst. Bij deze: leuk dat het weer herfst is. Lekker regenjassen en paraplu's bovenhalen! De dagen die korter worden! Je vertrekt 's morgens als het nog gezellig donkert en als je thuiskomt is het al weer sprookjesachtig beginnen schemeren! Wat nog? Eh, allerlei interessante tinten bruin en grijs in de natuur! Geweldig veel soorten modder om door te ploeteren! Kortom, toch weer leuk dat het herfst is.

Overigens: het vogelbekdier (prentje) is de enige diersoort ter wereld die een zomerslaap houdt. Logisch ook, dan ben je helemaal klaar voor de herfst. Niet dom, zo'n vogelbekdier. Volgend jaar ook eens proberen.

Schrijfmachinedragen

Teleurstellende opkomst gisteren bij het Nederlandse kampioenschap schrijfmachinedragen in Abcoude. Slechts één deelnemer meldde zich voor wat jarenlang het kroonstuk was op de kampioenschapsdag: de afsluitende cross-country race. Hank van der Vorst (prentje) uit het nabijgelegen Loenerssloot, die al acht keer Nederlands kampioen werd op dit nummer, sleepte aldus wederom de titel in de wacht.

"Jonge mensen kennen de schrijfmachine niet eens meer", aldus van der Vorst. "Dat zit maar te laptoppen of the iPadden. Een sprintje trekken met zo'n sigarendoosje: dat is geen kunst, dat kan mijn ouwe opoe ook. Maar ik wil de jeugd wel eens tien kilometer door de wei zien baggeren met een stevige Remington of een Brother uit de jaren 1970. Dat is pas topsport. En allemaal zuiver, meneer. Op pindakaas en pepernoten!"

Het prentje: uit het verzamelde werk van Henk Blansjaar.

Biobattuin

Ja, de meeste superhelden zijn inmiddels helemaal de bio-toer opgegaan. Batman en Superman eten nog uitsluitend zelfgekweekte groentjes. Niks pesticiden, niks chemische meststofen, niks kryptoniet (grapje, Superman).

Alleen Robin vindt het zo te zien voorlopig maar niets. Robin weet niet wat goed voor hem is.

Steenbakkersdorp

Stefaan Eyckmans werd geboren te Niel, het "post-industriële steenbakkersdorp aan de Rupel", zoals hij dat op zijn website niet onterecht omschrijft. Eyckmans woont inmiddels al weer een tijdje tussen de wijnranken van de Cahors, maar aan zijn werk merk je dat gelukkig niet.

Je kunt de schilder wel weghalen uit Niel, maar je haalt Niel niet uit de schilder.

Het prentje: Stefaan Eyckmans, Of Mice and Cats, 2012

Vosslingeren

Wie wel eens sakkert over het feit dat we zoveel van onze vrije tijd verlummelen voor TV en daarom de uitvinder van de kijkkast veel jeuk en een korte arm toewenst, neemt best ook volgend feit in overweging. In het tijdperk toen er nog geen televisie bestond moesten de mensen zelf voor vermaak zorgen. Zo vonden onze voorouders een potje vosslingeren wel een fijne manier om de vrije tijd te vullen (prentje). De spelregels waren eenvoudig. Op een omheind veld werden vossen losgelaten. Over het veld verspreidden zich twee aan twee de spelers vergezeld van een stevig touw. Het touw werd slap op de grond gedrapeerd, waarna de vossen over het terrein werden opgejaagd. Wanneer de vos over het touw liep werd dat door de spelers plots strak aangespannen, waardoor de vos in de lucht werd gekatapulteerd. Wie de vos het hoogst deed vliegen, won. Het spel ging doorgaans door tot de laatste vos er het leven bij liet.

Dan toch maar liever iedereen voor de buis?

Debriefing

Arthur Hemmerechts (63) uit Gierle, zelfstandig uitbater van een groothandel in bouwmaterialen (prentje), voert een éénmanskruistocht tegen het gebruik van de term debriefing. "Bij een briefing", aldus Arthur, die langdurig over de kwestie heeft nagedacht, "breng je een persoon op de hoogte van de feiten of van gebeurtenissen die te gebeuren staan, of van taken of opdrachten die van hem of haar worden verwacht. Het voorvoegsel de- vóór een term of werkwoord betekent dan weer dat het gaat over het ongedaan maken of tegengaan van de actie die door de daaropvolgende term of werkwoord wordt gesuggereerd. Betekent een debriefing dan dat je de persoon die je eerst op de hoogte bracht, er vervolgens op één of andere manier toe brengt datgene wat hij of zij weet, weer te vergeten? Belachelijk, die uitdrukking."

Arthur Hemmerechts heeft gewoon gelijk. Belachelijke uitdrukking, inderdaad.

Het prentje: via superbomba.

Rond 1967

Zo ongeveer rond 1967 maakte de wereld een gedaanteverwisseling door. Plots werden mensen jong. Plots werden mensen sexy. Had het te maken met de kernproeven? Met de staking 1960-61? Met de nieuwe antraciet? Het is een raadsel.

Op het prentje: in dat magische jaar 1967, Claudio Abbado en Martha Argerich, Ravel en Prokofiev opnemend in Berlijn. Dat werd dit plaatje. Omdat mensen in 1967 te druk bezig waren met jong en sexy te zijn, hadden ze geen tijd om filmpjes te maken. Dan maar eentje van later. Uit 2009, Martha Argerich met het Presto uit Ravel's Pianoconcert in G (filmpje).

Intiem moment

Natuurlijk, ook dinosauriërs beleefden wel eens een intiem moment. Bij het stellen van De Daad lijken die merkwaardig slecht geproportioneerde voorarmpjes echter alleen maar nadeel te bieden: de meneer van het koppel kan zich nergens goed vasthouden om de nodige drive te ontwikkelen, terwijl de mevrouw in kwestie een zeer groot risico loopt om door de voorpootjes te zakken en er een gebroken onderkaak aan over te houden. Niet vanzelfsprekend dus, zo'n intiem moment. Verklaart dat mogelijks waarom de dinosauriërs zijn uitgestorven?

Meer prentjes van dino's die een feestje bouwen? Dat kan. Hier.

Jaarmarkt

Wie je ook altijd aantrof op de jaarmarkt in Hoboken was Pieter Bruegel. Er is, zoals het prentje ten overvloede illustreert, dan ook bijzonder veel te doen op zo'n dag. Neen, wie Hoboken beu is, die is het leven beu.

Het prentje: Pieter Bruegel de Oude (1525-1569), Kermis te Hoboken, 1560.

Lauren is jarig

Lauren Bacall (prentje) is vandaag jarig! Lauren Bacall! Voor de jongere lezertjes: als je niet weet over wie we het hebben, kunnen jullie alvast dit filmpje bekijken. En daarna vragen jullie aan mamma en pappa en oma en opa zakgeld en kopen jullie alle dvd's waarop je de namen ziet verschijnen van Lauren Bacall en Humphrey Bogart. Zelden zal je je centjes beter hebben besteed.

Vijfde Latijnse

Op vraag van de jongens van de Vijfde Latijnse van het Sint-Bernarduscollege te Beervelde, eindelijk nog eens een Slecht Meisje.

Zo gasten, en nu terug allemaal jullie verbuigingen en declinaties blokken. Perfer et obdura, dolor hic tibi proderit olim!

Het prentje: via What Makes The Pie Shops Tick.

Met dynamiet

In 1911 verveelden de boeren zich duidelijk geen moment: fijn het land bewerken met dynamiet! Mag vandaag natuurlijk niet meer. En dan vindt men het vreemd dat je tegenwoordig nauwelijks nog iemand tot de boerenstiel kunt bewegen.

Voor wie zelf -kleinschalig en ecologisch verantwoord, uiteraard- met dynamiet aan de slag wil: hier kun je het boek downloaden. Misschien wel niet helemaal geschikt voor stadstuintjes.

Brandschade

Zoals je duidelijk op het prentje kan zien: ook vroeger zaten mensen uren voor hun computerscherm. Dat was toen nog wel een stuk groter dan vandaag en zoals je ook merkt waren de toestellen nog grotendeels uit hout opgetrokken. Meestal perelaar, overigens.

De internetverbindingen waren een stuk trager, wat te maken had met de centrale servers die op paardenkracht werden aangedreven. Als de paarden moe werden, duurde het langer voor al die bits en bytes door de koperen leidingen werden gejaagd. En als je dan, als gevolg van het lange wachten begon te sluimeren, en je liet per ongeluk je sigaar op je houten computerframe vallen, dan kon dat lelijk voor brandschade zorgen.

(Wie zelf ook een Victoriaanse laptop wil: hier kun je er eentje bestellen.)

Het prentje: Frederick Carl Frieseke, Coral Earrings, 1912

Stem Existentialist

Partijen lopen leeg, politici zijn moe, de ideeën zijn op. In zo'n geval roep je best de hulp in van de filosofie. Terug naar de meest fundamentele vraag: hoe willen we leven? En in functie van de mogelijke antwoorden daarop geef je vorm aan het partijlandschap. Filosofie Magazine houdt alvast de Existentialistische Partij boven de doopvont. Sterk programma, zal je merken.

Het prentje: de existentialisten hebben daarenboven ook nog eens de leukste feestjes. Stem Existentialist!

Gebrauchsgraphik

Gek eigenlijk dat we de jaren 1950 blijven zien als een duffe boel. Moeder aan de haard, vader in de fabriek, de kinderen braaf, de straten veilig, de vooruitzichten geruststellend. Maar in diezelfde jaren 1950 werd dan wel de meest spannende grafiek gemaakt. Hierboven: uit 1955 een typische cover van het Duitse vakblad Gebrauchsgraphik. Hier vind je meer van dat. De jaren 1950 een duffe boel? Het is, nemen we aan, ingewikkelder dan dat.

Yma Sumac

Vandaag was ze negentig geworden: Zoila Augusta Emperatriz Chavarri del Castillo, beter gekend onder haar artiestennaam Yma Sumac (prentje). Met een bereik van maar liefst vijf octaven lijkt het epitheton De Stem van de Andes niet helemaal overdreven. Tijdens haar loopbaan werd wel eens getwijfeld aan haar Peruviaanse afkomst en vermeende afstamming van de laatste Inca-keizer Atahualpa. Was Yma Sumac niet gewoon de omkering van de naam van Amy Camus, een huisvrouw uit Brooklyn? Alleszins en voor wat het waard is: in 1946 erkende de toenmalige regering van Peru Sumac's aanspraken op de Inca-troon. En de brave mensen in het zo meteen te bezichtigen filmpje lijken niet van plan dat tegen te spreken. Als Yma Sumac de stembanden in beweging zette kon je jezelf vermoedelijk ook maar beter gedeisd houden: (filmpje).

Oudejaarsavond

Waarom wachten tot oudejaarsavond? Altijd feest als Guy Lombardo en zijn Royal Canadians langskomen. Ongeveer het meest fantastische liedje ooit: Enjoy Yourself (muziekje). Er mag meegezongen worden.

Verkeerde afslag

Onze zeventiende eeuwse voorouders, zoals de hier afgebeelde Andries Stilte, zagen er duidelijk geen graten in om de wereld tegemoet te treden met een pluim op de hoed, gekleed in een roze zijden pak en de arm op bovenstaande wijze in de zijde geposteerd: hier sta ik en ik sta hier buitengewoon goed, al zeg ik het zelf.

En nu? Mannen dragen alleen nog variaties van grijs en zwart en beige. Ze bewegen zich voort alsof ze vergaten de kapstok uit hun jas te halen. Mannen willen vooral niet opvallen: het is al zot genoeg en de boterhammen van thuis zijn ook lekker.

Broeders mannen, wat is er met ons gebeurd? Waar hebben we de verkeerde afslag genomen?

Het prentje: Johannes Cornelisz. Verspronck (1600-1662), Andries Stilte als vaandeldrager, 1640.

Het betere betogen

In regel waarderen we handelingen meer naarmate ze belangeloos geschieden of gemotiveerd worden door de handeling zelve. Een kunstenaar die verklaart kunst te beoefenen, niet om er rijk of beroemd mee te worden, maar omwille van de kunst zelf,  kan op meer respect rekenen dan zijn collega die we van het tegenovergestelde verdenken. Het is niet anders met betrekking tot dokters, advocaten, sportmensen of politici: we waarderen ze, naarmate ze zich bij de uitoefening van hun beroep of de toepassing van hun vaardigheden lijken te onttrekken aan eigenbelang of berekening.

Gemeten aan die standaarden kunnen we alleen maar respect opbrengen voor bovenstaande betoger. Betogen omwille van het betogen: niet omwille van enig belang of in functie van enig uitwendig doel. Het betere betogen.

Perentijd

"It is, in my view, the duty of an apple to be crisp and crunchable, but a pear should have such a texture as leads to silent consumption." - Edward Bunyard, The Anatomy of Dessert, 1929.

Het prentje: Gerard Victor Alphons Röling (1904-1981), Stilleven met peren en een tinnen schotel, 1944.

Bij Pablo thuis

Als het niets geworden was in de kunst, dan had Pablo Picasso, zoals bovenstaand prentje bewijst, vermoedelijk een goed belegde boterham kunnen verdienen als binnenhuisarchitect: stuk voor stuk leuke hebbedingetjes bij Pablo thuis. Het fietszadel en het fietsstuur, die samen net een stierenkop lijken te vormen, gingen later verder als duo onder de artiestennaam Tête du Taureau - Head of a Bull.

Mannenjarretel

Er zijn van die vragen waarvan je niet meteen weet aan wie je ze moet stellen. Mannen vinden, dat is geen geheim,  jarreteldragende vrouwen best wel opwindend. Niet zo verschrikkelijk lang geleden droegen mannen steevast sokophouders. Met wat verbeelding -in dit soort dingen is verbeelding essentieel- kun je daar ook een soort jarretel in zien. En nu komen de vragen. Vonden destijds vrouwen die mannelijke gewoonte om sokophouders te dragen opwindend? Vindt er vandaag iemand een sokophouderdragende man opwindend? En als het antwoord op die vragen negatief blijkt te zijn, waaraan ligt dat dan? Heeft het te maken met mannenbenen versus vrouwenbenen? Of is het omdat er een wereld van verschil bestaat tussen een kuit en een bovenbeen?

Wie het antwoord op één of meerdere van bovenstaande vragen weet, mag dat altijd laten horen. Discretie gewaarborgd.

Nieuw schooljaar

Een nieuw schooljaar, een nieuwe pedagogische aanpak, dachten ze in Basisschool Het Prieeltje in Merchtem. De leraressen van de eerste vier studiejaren volgden deze zomer een intensieve opleiding karabijnschieten. Dat is een essentieel onderdeel van de nieuwe lik-op-stuk benadering waarmee de school op 1 september van start gaat. Juffrouw Tinneke (uiterst links op het prentje) legt uit: "de leerlingen van vandaag hebben een korte aandachtsspanne. Een lange preek als ze iets misdoen, helpt niet. Vanaf nu, als er eentje praat: KNAL. Eentje zijn agenda vergeten? KNAL. Pesten op de speelplaats? KNAL.Spijbelen? KNAL. Het zal rap gedaan zijn". "En zo is meteen ook het probleem van de overvolle klaslokalen opgelost", voegt haar collega Juffrouw Lieke (tweede van rechts) er aan toe. "Maar het is ons in eerste instantie natuurlijk om de leerling te doen", nuanceert Juffrouw Ilse (uiterst rechts). "Ja, KNAL!", vat Juffrouw Anneke (tweede van links) de nieuwe aanpak samen.

Levensles

Ja, de eerste keer dat je Bob Dylan op ze loslaat, schrikken ze zich wel rot, de lieve kleinen. Maar als je stug volhoudt, dan komen ze na een tijdje, in het begin weliswaar nog wat aarzelend, vanzelf terug, vragend om meer.

Vandaag, lieve kleinen, kijken en luisteren we naar het clipje van het nieuwste plaatje van Ome Bob: Duquesne Whistle (filmpje). En meteen leren de jongens onder jullie dat ze de meisjes moeten gerust laten. Laat het een les voor het leven wezen, vriendjes.

Het prentje: 1966, Bob Dylan ontmoet een delegatie van de jeugd van Liverpool.

Fietstelefoneren

Collega's fietsers,

Moeten we werkelijk alle slechte gewoonten van de automobilisten overnemen? Vinden we dat nu echt gepast, telefoneren van op de fiets? Kunnen we, als we worden opgebeld of plots zelf de aandrang voelen iemand aan de lijn te hebben, niet gewoon even de fiets aan de kant zetten? Als een gesprek echt belangrijk is, dan voer je dat toch best met je volle aandacht en dus stap je logischerwijs af. Is de conversatie niet zo belangrijk, dan kan je ook wel even wachten tot je op je bestemming bent.

Laten we dat met elkaar afspreken: telefoneren in het verkeer, not done. Typisch iets voor die stumperds van automobilisten. Niet voor ons soort mensen. Zij weten niet beter. Wij wel. OK?

Vriendelijke groet, etc, etc.

Het prentje: telefoneren op de fiets? Ja, maar dan zo. (Het prentje is er overigens eentje uit de legendarische  reeks Hilda's van Duane Bryers. Werelderfgoed! Meer? Hier.)