Zelfportret als hond
De hond heeft geen nut,
dat weet hij.
Zijn leven is een onhandige smoes
die ras heet - of trouw
als hij niet in de mode is.
Met oren op de groei haast hij
zich zorgelijk van geur naar geur,
niet wetend of hij hoofdpijn heeft
of nadenkt.
R.A. Basart, geciteerd in de Volkskrant, 15.05.10.
4 opmerkingen:
Als er geen honden bestonden ... moesten ze worden uitgevonden. Heb ik ooit beweerd op een spreekbeurt in de lagere school en sta ik nog steeds achter. Wat niet kan gezegd worden van mijn passie voor postzegels. Enne ... honden én accordeons .... moet kunnen in deze tijden, maar klinkt het ook? Ik vrees ervoor, maar ik sta open voor alles. (en mijn vrees voor dingen - moet ik toegeven - neemt erg toe sinds ik de 50 voorbij ben).
Even googlen leert dat sommige honden alleszins zeer doorleefd meezingen met de accordeondeuntjes van hun baasje:
http://www.dailymotion.com/video/x10yky_layla-the-singing-basset-with-accor_animals
Wat ben ik blij dat ik deze avond niet naar Lady Gaga ging ... want wat heb ik genoten van Layla 'the Singing Basset' met Accordion Accordéon. Blijft boeien, telkens opnieuw ... en na meerdere beluisteringen krijgt het écht een diepere betekenis. Ja hoor ... dìt leven heeft écht wel zin (ook zonder Lady Gaga). Ik kijk al uit naar morgen. Benieuwd of Layla het weer doet!
Blij dat ook jij het mooi vond!
Een reactie posten