Een fenomeen dat, vanaf het moment dat je er over begint na te denken, uitermate fundamentele filosofische vragen oproept: soloschaak. Bijvoorbeeld: als je tegen jezelf speelt, wie wint er dan en wie verliest? Is het eigenlijk wel mogelijk om vals te spelen tegen jezelf? Kun je jezelf dermate compartimenteren dat, bij wijze van spreken, wit niet weet welke strategische hoogstandjes zwart voorbereidt? Kan zwart, als die merkt dat wit een domme zet in gedachten heeft, dat voor wit verborgen houden?
Soloschaak: niet voor filosofisch onbevoegden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten