Om onduidelijke redenen vind je nauwelijks werk van Ahmad Jamal uit de jaren 1970 op CD. Wie thuis nog ergens de elpees van die jaren heeft: koesteren. Wordt Jamal liever niet geassocieerd met de jazz rock die toen de toon zette? Is het iets met ruziënde platenfirma's? Bassisten die achterstallige royalties opeisen? Er worden voor minder parlementaire onderzoekscommissies in het leven geroepen.
Wie de volledige en breed uitgesponnen versie van Swahililand zoekt, blijft voorlopig op zijn honger. Op CD vind je op het uit 1987 stammende, van beroerde geluidskwaliteit zijnde en ook nog van één van de lelijkste hoezen uit de jazzgeschiedenis voorziene Crystal, de korte versie. De oorspronkelijke lange versie, die op Jamal plays Jamal (prentje) stond en die je ook op youtube kunt beluisteren (hier), niet. Onrecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten