Paleis der Sovjets

"Het Paleis der Sovjets moest het grootste gebouw ter wereld worden. Het had een vloeroppervlak van 110.000 vierkante meter; met zijn hoogte van 420 meter zou het het zojuist gereedgekomen Empire State Building in New York nog overtreffen. Op de reusachtige basis -zo groot dat het beton voor de fundering precies 16% van de jaarlijkse cementproductie van de USSR had opgeslokt- stonden zes gelaagde torens boven elkaar. Het geheel werd bekroond door een monumentaal beeld van Lenin dat drie keer zo groot was als het Vrijheidsbeeld - meer dan negentig meter hoog. Dit beeld, dat een groteske, 35 meter lange arm met 6 meter lange vingers ten hemel hief, was van een afstand van meer dan zestig kilometer zichtbaar. Een nieuwe weg, die op sommige plaatsen wel 250 meter breed was en rechtstreeks door het centrum van Moskou liep, voerde naar de overdonderende, pseudo-klassieke entree van het paleis. Binnenin lag een congreszaal met plaats voor 21.000 afgevaardigden van het wereldsocialisme, overwelfd door een 100 meter hoge koepel.

Het Paleis der Sovjets werd gebouwd op een drassig terrein, waarin zich maar liefst 117 bronnen bevonden. Het naar binnen sijpelende grondwater werd eerst bestreden met een laag asfalt; vervolgens gebruikte men duizenden grafzerken uit de buurt om het water tegen te houden. In de oorlog werd het stalen geraamte afgebroken en gebruikt om er tankvallen mee te bouwen. na de oorlog gaf Stalin opdracht de bouw opnieuw te beginnen, maar de technische problemen bleken onoverkomelijk. Tijdens zijn leven werd het project niet zozeer afgeblazen als wel uitgesteld, waarna het in de jaren vijftig werd opgegeven; in 1960 werd het terrein omgetoverd in een reusachtig verwarmd zwembad."

Richard Overy, Dictators. Hitlers Duitsland, Stalins Rusland, De Bezige Bij, Amsterdam, 2005.