Boekenliefhebbers -zeg nooit bibliofielen, dan lijkt het alsof het om een enge ziekte gaat- zijn loten van dezelfde stam als de broertjes Collyer. Voor de niet-ingewijden: Homer en Langley Collyer verzamelden bedrukt papier. Dat liep enigszins uit de hand: in maart 1947 vond de New Yorkse politie hun lichamen in hun appartement (prentje), bedolven onder de stapels kranten die ze iets te enthousiast bewaarden. De speurders moesten zich letterlijk een weg door de papierverzameling graven.
Enerzijds zullen we allemaal beweren dat wij niet zo zijn. Er zijn grenzen aan onze boekenliefhebberij. Zo gek wordt het bij ons nooit. Anderzijds weten we, diep in ons hart, dat dat niet waar is. Er zijn geen grenzen. Elk boek opent het perspectief van weer nieuwe boeken die je wil lezen, hebben, bijhouden. Homer en Langley, c'est nous. Maar dat zullen we de niet-boekenliefhebbers niet aan hun neus hangen.
2 opmerkingen:
Goed idee om dat niet te verspreiden. Voor je het weet moeten boekenliefhebbers een speciale brandverzekering hebben...
Wijst die gekostumeerde heer daar niet naar een zeldzame print? Hij heeft alvast zijn handschoenen aangetrokken om het exemplaar niet te bezoedelen. Een boekenliefhebber, soit ;-)
Een reactie posten