Spookhuis

When we look for the mind, we can't find any shape, or color, or form. This mind that we identify as the self, controls everything we do. Yet it can't actually be found — which is somewhat spooky, as if a ghost were managing our home. The house seems to be empty, but all the housework has been done. The bed has been made, our shoes have been polished, the tea has been poured, and the breakfast has been cooked.

The funny thing is that we never question this. We just assume that someone or something is there.

Dzigar Kongtrul Rinpoche, "Searching for Self", Tricycle, Summer 2007.

Het prentje: via The Museum of Found Photographs.

Geen droom

Many a motorist has lived through the experience and awakened in his bed to find it was only a bad dream. Last week London Bus Driver Albert Gunter, 46, knew that it was no dream. With 20 passengers in his double-decker bus, Albert was just starting across the draw in London's Tower Bridge, as he had hundreds of times before. Suddenly, he said later, "it seemed as though the roadway in front of me was falling away." Albert started to jam on his brakes. Then he changed his mind.
"Everything happened terribly quickly," he said. "I realized that the part we were on was rising. It was horrifying. I felt we had to keep on or we might be flung into the river. So I accelerated." Up and up slowly went the bridge span; on and on Albert drove his bus. At the end of the span, Albert, his conductor and all 20 passengers soared off into space, leaped the widening gap and landed with a horrendous thump on the southern span six feet below. "I thought that might start going up too," said Albert, "so I just kept right on till I got to the other bank."
Results: a broken spring for the bus; a broken leg for the conductor; minor injuries for twelve passengers; a £10 ($28) bonus to Albert for his quick thinking.

Time Magazine, 12.01.1953

Het weinig aan de verbeelding overlatende prentje: via guirilandia.

Ed en Willem Bever

Met het lange weekend voor de deur is het weer razend druk in de doe-het-zelf zaken. Daarom, een vrolijk lied voor de nijvere klussers onder ons: Hup daar is Willem met de waterpomptang (filmpje), uitgevoerd door Ed en Willem Bever:

"De broers leken erg op elkaar, maar voor de geoefende kijkbuiskinderen was er een duidelijk verschil. Ed was de ernstige, hij had doorgeleerd voor boekhouder; hij was herkenbaar aan zijn zwarte schort. Willem, met het witte schort, had alleen 'de technische beverschool' doorlopen; hij was de nijvere klussser", (Onze Taal, 9/2011).

Abrikoosgeur

De geschiedenis van de mensheid valt uiteen in twee delen. Voor en na. Voor de mensheid zelfklevende naar abrikoos geurende stickers uitvond en daarna. Het is daarna nooit meer hetzelfde geweest.

Voor het geval het artikel niet in voorraad is bij de lokale middenstand: op e-bay kun je voor de luttele som van 15 dollar zes bladen met daarop telkens twaalf stickers kopen (hier). Tweeënzeventig zelfklevende naar abrikoos geurende stickers: de mogelijkheden zijn schier eindeloos.

Jean Gabin demonstreert

Ja, wat zeg je nog nadat je al hebt gevraagd of ze hier dikwijls komt en of ze ook vindt dat we, althans voor deze tijd van het jaar, niet mogen klagen wat het weer betreft? Jean Gabin demonstreert ten behoeve van bedeesde jongens hoe je met succes meisjes vangt. Even opletten, mannen zonder lief:

"T'as d'beaux yeux tu sais."
"Embrassez-moi."
"Nelly..."
"Embrassez-moi encore."

Uit: Le Quai des Brumes, Marcel Carné, 1938, (filmpje).

Vier jaar

Een geweldig feest gisteren op de redactie, aan de vooravond van de vierde verjaardag van almaar kleiner groeien. Inderdaad, op 26 oktober 2007 gingen we de eerste keer online. En sindsdien werd er nooit meer achterom gekeken. Nagenoeg elke dag een stukje.

Vier jaar. Wie had dat gedacht.

Het prentje: één van de hoogtepunten van het feest gisterenavond. Tot grote verbazing van Romain Van Steenkiste, redacteur geloofskwesties, en Pamela Holvoet, redacteur economie, blijkt junior account executive Shanaya Vankeirsbilck heel de tijd gewoon verstopt te hebben gezeten in die reusachtige verjaardagstaart. Die Shanaya toch!

Aloe Ceylanica

In de reeks Destijds Geweldig Speciaal Maar Nu Heel Gewoon En Zelfs Een Beetje Saai, vandaag de Aloe Ceylanica pumila foliis variegatis.

Inderdaad: de duffe potplant die bij oma op de vensterbank staat was ooit bijzonder genoeg om fraai te worden getekend. Iets om over na te denken: ook duffe potplanten zijn ooit wild en begeerlijk geweest.

Het prentje: Johann Wilhelm Weinmann (1683-1741), Aloe Ceylanica pumila foliis variegatis. N. 74, ca. 1737, via Old Print Shop.

Zelfvertrouwen

Martin Gayford poseerde meer dan jaar voor een portret dat Lucian Freud van hem schilderde (zie prentje). Gayford noteerde de gesprekken die hij met Freud voerde: verhelderende inzichten over de kunst en daardoor ook het leven. Sommige kunstenaars, merkt Freud op, worden zo overweldigend door het werk van hun voorgangers dat ze helemaal blokkeren. Freud -in het boek LF- heeft daar duidelijk geen last van:

"LF's anarchic approach to existence assists him in avoiding that trap. He goes to an art gallery, he says, 'as you would go to a doctor, to go round thinking, Ah, that's how that could be mended. That's the way to put that right!' This attitude requires magnificent self-confidence: to regard the entire history of art up to date as an assistance to what one wants to do oneself is cheeky, to put it mildly. But such audacity is necessary for an artist who intends to add something new to a tradition already 5.000 years old."

Uit Martin Gayford, Man with a Blue Scarf. On Sitting for a Portrait by Lucian Freud, Thames & Hudson, 2010.

De moderne jongen

Het is telkens weer met spanning uitkijken naar het nieuwe nummer van The Modern Boy. En zoals je ziet: deze week is het weer van de eerste tot de laatste pagina geweldig. Gewoon gratis een splendid brommer en als het wat meezit daar bovenop ook nog eens een topping polshorloge! Ja, je moet wel gek zijn om je niet op The Modern Boy te abonneren.

Alle voorpagina's vanaf 1928: hier.

Aan de beterhand

Nog een fraai schilderij van de sinds kort, althans bij onze lezers, wereldberoemde Gustave Léonhard De Jonghe: Aan de beterhand, recent verkocht bij verkoophuis Hampel.

We zijn enigszins verbaasd dat onze meestal geweldig alerte lezers, na onze eerdere vraag om informatie, niet met allerhande wetenswaardigheden over deze grotendeels onbekend gebleven schilder over de brug zijn gekomen. Lezers: dat kan beter!

Slechte punten, Claudia

Nog meer goede raad voor jonge mensen die hebben besloten voortaan alleen nog muziek te kopen op vinyl. Het is niet slim om, zoals Claudia Cardinale, al die fijne elpees na beluistering, in plaats van netjes in de beschermhoezen weg te bergen, zomaar achteloos op de vloer te laten rondslingeren.

Slechte punten, Claudia.

Het prentje: via Pour 15 minutes d'amour.

Op drie plaatsen

Het betere werk: The Hoosier Hot Shots, She Broke My Hearts In Three Places (filmpje).

En als je op het volgende personeelsfeest met een paar collega's zelf wil opvoeren, hieronder de tekst en hier het akkoordenschema:

She broke my heart in three places
Seattle, Chicago and New York
She led me on those wild goose chases
But brother, I trailed her like a hawk
It started in the moonlight, we drifted on a lake
Down on my knees, I whispered please, give my heart a break
So she broke my heart in three places
Seattle, Chicago and New York

She broke my heart in four places
Toledo, Albuquerque, Minneapolis and St. Paul (did you see a doctor, Ken?)
She broke my heart in five places
Miami, Austin, Boston, Chattanooga and Montreal (you really get around!)
It started in Savannah, we landed in Salt Lake
In Kokomo, I whispered oh, give my heart a break
So she broke my heart in six places
Helena, Pasadena, Frisco, Kisco, Macon and Mohawk
Besides Seattle, Chicago and New York

Tilanus, Toxopeus, Oud

In de reeks Toegegeven Niet Alles, Maar Sommige Dingen Waren Vroeger Gewoon Beter, vandaag verkiezingsaffiches.

Drie pareltjes uit de collectie van het Nederlands Documentatiecentrum Politieke Partijen: respectievelijk hierboven die van kandidaat Tilanus (1972-CHU) en, hieronder, van de kandidaten Toxopeus (1963-VVD) en Oud (1956-VVD). Sterke design: sober, direct, onsentimenteel. Lettertypes en kleurencombinaties die daadkracht uitstralen. Sterke namen ook. Tilanus, Toxopeus, Oud: die durf je haast blindelings je belastinggeld toe te vertrouwen. Kom daar vandaag nog maar eens om.

Vrolijke Victorianen

Vermoedelijk hebben we een totaal verkeerd beeld van onze Victoriaanse voorouders. Op foto's staan die altijd uitermate stijf en streng afgebeeld. En dus denken wij: geen vrolijke vrienden, die Victorianen. Maar, beweren kenners van de fotografie, dat is een verkeerde deductie.

Onze Victoriaanse voorouders poseerden in regel stijf en streng omdat ze dachten dat dat moest, opdat de foto zou lukken. En tijdens de eerste decennia van de fotografie was dat ook zo: toen Joseph Nicéphore Niépce in 1826 de eerste foto's maakte, was een belichtingstijd nodig van acht uur. Tegen de jaren 1890 volstonden drie seconden, maar drie seconden niet bewegen geeft mensen toch gemakkelijk een stijve, strenge houding. Vandaar ons beeld van de Victorianen. Maar je vindt, als je er de tijd voor neemt, genoeg foto's van vrolijke Victorianen. Je hebt zelfs een groep op flickr die de foto's verzamelt: Smiling Victorians.

Toch mooi: blijken onze voorouders vrolijke vrienden te zijn geweest. Dat is geruststellend.

Maigret drinkt

Jacques Sacré schreef een studie genaamd "Bon appétit, commissaire Maigret" (Luik, Céfal, 2004), waarin hij een classificatie opstelt van de 1034 verwijzingen naar de drank die Maigret nuttigt. De lijst wordt aangevoerd door sterkedrank (328 vermeldingen), gevolgd door bier (207), wijn (186), koffie met of zonder pousse-café (159),likeuren en aperitiefjes (100), niet gespecificieerde dranken (32) en niet-alcoholische dranken (22). Onder de 22 variëteiten sterkedrank die Maigret drinkt, merken we op dat calvados op de eerste plaats komt met 73 vermeldingen, gevolgd door grog, fine, marc, cognac, whisky, jenever, en armagnac. Witte wijnen dragen duidelijk Maigrets voorkeur boven rode (114 glazen tegenover 42).

Uit: Georges Simenon. Parcours van een Belgische schrijver, Museum der Letteren en Manuscripten, Brussel, 2011.

Om die reden vindt Dr. Pardon, Maigrets huisarts, het dan ook beter dat Maigret gaat kuren in Vichy (prentje).

Fanny en Alexander

In Moscow last fall, the Swedish movie Fanny and Alexander was showing, and a scene of a Christmas banquet had a big impact on the viewers. There is a long table with wonderful food on it, and the camera begins at one end and very slowly, lovingly goes down the table, showing us turkeys, sauces, vegetables and all sorts of fantastic things. At that point, the Soviet audiences stood up and applauded.

Tom G. Palmer, Why Socialism Collapsed in Eastern Europe, Cato Policy Report, 12, 5, September/October 1990.

Het prentje: een veel jongere en bijzonder cool uitziende Ingmar Bergman. Het wondermooie Fanny och Alexander zag pas in 1982 het licht (filmpje).

William Howard Taft

In de reeks Uitspraken Waarmee Je Vandaag Niet Zo Gemakkelijk Amerikaans President Zou Worden, vandaag William Howard Taft, 1857-1930, Amerikaans President van 1909 tot 1913.

Ok, William Howard, laat maar horen: "I do not believe in the Divinity of Christ, and there are many other of the postulates of the orthodox creed to which I cannot subscribe".

Bedankt! U was een fijne kandidaat. U hoort nog van ons.

Lichtenmannetjes

Hoera er is er één jarig. Twee zelfs: als je één ampelmännchen ziet, is het andere immers nooit ver weg. Samen, zoals op bovenstaand prentje, zie je ze echter niet zo gauw. Ofwel zie je roodmans, ofwel groenmans.

Anyway, het Oost-Duitse verkeerslichtenmannetje werd gisteren vijftig (Volkskrant, 13.10.2011). Het eerste verkeerlicht met ampelmännchen werd op 13 oktober 1961 in Berlijn, op Unter den Linden, geïnstalleerd. Achter het mannetje zat een gedachte: verkeersdeskundige Karl Peglau meende dat je door verkeerslichten een vriendelijker uitstraling te geven, je mensen ook tot rustiger gedrag in het verkeer kon inspireren.

Of de Oost-Duitse lichtenmannetjes effectief de verkeersstress konden keren is niet helemaal duidelijk, maar ze zien er alleszins oneindig sympathieker uit dan de zombieachtige figuren die onze voetgangerslichten bevolken. Althans wat dit betreft hadden de Oost-Duitsers het bij het rechte einde.

Robinkostuum

Uitermate aandoenlijk: de originele kostuums van Wonder Woman, Batman, Superman en, op het prentje, Robin (meer: hier). Die veters waarmee Robin zijn pakje diende toe te rijgen, het Robin-symbool op de linkerborst dat vermoedelijk door de oma van Robin uit een plak vilt werd gesneden...

Het is maar goed dat we geen zes meer zijn. Tegen zoveel overduidelijke tekenen van gewoonmenselijke huisvlijt was ons geloof in superhelden vermoedelijk niet bestand geweest. En een mens wordt al snel genoeg volwassen.

De allereerste

Helemaal uit 1976: de allereerste apple-computer. Wat je kocht was niet veel meer dan een moederbord. Zowel toetsenbord als de fraaie houten bekisting met handgemaakt apple-logo, werden door de eigenaar zelf toegevoegd.

Deze allereerste apple kwam in juli 1976 op de markt en kostte 666.66 dollar (dat is, rekende op wikipedia een brave borst uit, 2.572 in dollars van 2011).

Jazzvogel

In België nooit zo gekend en nu is het te laat: Piet Noordijk, Nederlands altsaxofonist, is gestorven (De Volkskrant, 9.10.2011).

Piet Noordijk speelde zowel met de Ramblers en Malango als met Misha Mengelberg en Han Bennink. Toen hij in 2008 een prijs kreeg voor zijn hele oeuvre had de jury het over "een jazzvogel in hart en nieren". Jazzvogel: ook een woord dat dreigt uit te sterven.

Noordijk met zijn Quartet live in 1993 in A Night In Tunesia (filmpje). Let niet op de foute pakken; we spreken dan ook over de jaren 1990.

Dromen mag

In de reeks Tot De Verbeelding Sprekende Openingszinnen, vandaag de beginregels van Blondie's Dreaming: When I met you in the restaurant / You could tell I was no debutante. En zo, beste vrienden, is de sfeer gezet: Hier is een Meisje Met Een Verleden aan het woord. Spannend!

Wie meer wil te weten komen, Blondie, Dreaming: (filmpje)

Het prentje: Bob Gruen, Debbie Harry of Blondie, Coney Island, NY, 1977. (De foto komt in dit formaat niet tot zijn recht: er even op klikken en het wordt al een stuk interessanter.)

De Amersfoortse Kei

In 1661 sloot de dichter en jonkheer Everard Meyster een weddenschap af dat hij de Amersfoorters zo ver zou kunnen krijgen om een grote granieten zwerfkei vanaf de Utrechtse Heuvelrug naar de stad te slepen. Meyster wist de Amersfoorters te overtuigen en met een slee en trekkracht werd de kei de stad in gesleept, naar de Varkensmarkt, waar de kei op een sokkel werd gezet. Toen de Amersfoorters inzagen dat Meyster hen een onzinnig karwei had laten uitvoeren, werd de kei in de grond begraven. In 1903 schaamden de Amersfoorters zich niet meer voor de blunder van hun voorouders: de kei werd opgegraven en sinds 1953 bevindt de Amersfoortse Kei zich op zijn huidige plek: aan de Stadsring, bij de Arnhemsestraat, (Bron: wikipedia).

Dit maar om te zeggen: we zijn er even niet. Maandag gaat het winkeltje weer open.

Genderbalans

De Colombiaanse firma Caballero heeft een zeer bijzondere niche in de kledingmarkt gevonden:ze vervaardigt kostuums in kogelvrije stof. Het gestaag groeiende klantenkorps bestaat grotendeels uit politici en zakenlui. Heel bijzonder is dat de firma sinds enkele jaren merkt dat de machtsverhoudingen tussen de geslachten verschuiven. De firma Caballero ziet namelijk het aantal vrouwelijke klanten in sneltempo toenemen: steeds meer vrouwelijke politici of bedrijfsleiders laten zich een broekpak of deux-pièces in kogelvrij materiaal aanmeten. Voor wie er aan twijfelde: het komt dus wel in orde met de genderverhoudingen. Dat is dan alvast één ding waar we ons geen zorgen meer hoeven over te maken, (Bron: The New Yorker, 26.09.2011).

Het prentje: een mogelijk nog kleinere niche in de kledingmarkt is die voor beetvrije kostuums voor wie, bijvoorbeeld, van het leeuwen temmen zijn of haar beroep heeft gemaakt. De man op het prentje is zo meteen vragende partij voor zo'n kostuum.

Etienne de Silhouette

In de reeks Nuttige Weetjes Om Op Momenten Dat De Gesprekken Stil Vallen In De Groep Te Gooien:

Etienne de Silhouette (1709-1767) was een Frans minister van financiën die destijds bekend stond om zijn bijzonder doortastende belastingspolitiek. Om het gat in de begroting te vullen voerde hij een drastische belasting in op uiterlijke tekenen van welstand. Wie de belastingsinspecteur over de vloer kreeg, was daarna nog slechts een schaduw van zijn vroegere zelf, heette het.

In die tijd was ook de kunst van het uitknippen van de contouren van figuren en die vervolgens afbeelden tegen een contrasterende achtergrond, bijzonder populair. Pientere geesten legden een verband tussen de drastisch besparende minister en de nieuwe portretkunst, met als gevolg dat hoewel ongeveer niemand nog weet wie de Silhouette was, zijn naam het eeuwige leven heeft gekregen.

Toch weer buitengewoon interessant allemaal.

Lulubelle

Ter ere van Werelddierendag, een onthulling! De koe op de hoes van Pink Floyds Atom Heart Mother (prentje) had ook een naam. De koe heette Lulubelle. Lulubelle III, om precies te zijn:

The band and [designer] Storm Thorgerson decided that the AHM sleeve be as “unpsychedelic as possible, as un-floyd-like, and completely off the wall”. . . Storm drove through the countryside and photographed the first cow he saw. The result was “the ultimate picture of a cow; it’s just totally cow.” [Storm]

Lulubelle III, the cow who graces the album cover, was a Holstein- Friesian, owned by Arthur Chalke. Mr. Chalke claimed he should have been paid one thousands pounds for Lulubelle's services, but [band manager] Steve O'Rourke dismissed Mr.Chalke's claim.

Bron: Quote Unquote.

Borges gelooft

Borges believed, against all odds that our moral duty was to be happy, and he believed that happiness could be found in books, even though he was unable to explain why this was so. 'I don't know exactly why I believe that a book brings us happiness', he said. 'But I am truly grateful for that modest miracle'.

Uit: Alberto Manguel, With Borges, Telegram Books, London, 2006.

Het prentje: Buenos Aires, 1963. Jorge Luis Borges schrijft. Een hele prestatie, gegeven dat Borges eigenlijk al blind was op dat moment.

Met een hamer

Eentje dat werd ingezonden: een bijzonder energieke en bovendien Italiaanse uitvoering van If I Had A Hammer door de, eh, bijzonder energieke en bovendien Italiaanse Rita Pavone: Datemi Un Martello (filmpje).

Wat misschien minder blijkt uit Rita's versie, is dat If I Had A Hammer oorspronkelijk als protestlied was bedoeld. Pete Seeger, de grand old man van de Amerikaanse folkscène, schreef het in 1949 als steun voor de leiders van de Amerikaanse communistische partij, die destijds werden aangeklaagd "for advocating the overthrow of the U.S. government". En zo klonk dat in de versie van Seeger (filmpje).

(Met dank aan KM.)

Randy Vanherreweghe

Randy Vanherreweghe (54) uit Rijmenam (prentje) heeft het moeilijk met mensen die zich, als ze de naam horen van een schrijver of andersoortig kunstenaar die hen niet bekend is, prompt een "nooit van gehoord" laten ontvallen, daarmee implicerend dat, als zij de schrijver/kunstenaar in kwestie niet kennen, het ook wel niet zo'n bijzonder schrijver/kunstenaar zal zijn.

"Niets zo erg als mensen die te bekrompen zijn om bij te leren", aldus Randy Vanherreweghe. Randy heeft een punt.

Het prentje: via The Original 1960's Pool.