If you think that anything like a romance is preparing for you, reader, you never were more mistaken. Do you anticipate sentiment, and poetry, and reverie? Do you expect passion, and stimulus, and melodrama? Calm your expectations; reduce them to a lowly standard. Something real, cool and solid lies before you; something unromantic as Monday morning, when all who have work wake with the consciousness that they must rise and betake themselves thereto.
Charlotte Brönte, Prelude to Shirley, 1849.
.jpg)
There are many ways to meditate on fear. One is to wait until it appears adventitiously. Another is to invite it in—when we send out invitations we can be a little better prepared for who shows up at the party. Perhaps for both methods of approach the first thing to bear in mind is that fear is not the enemy—it is nature’s protector; it only becomes troublesome when it oversteps its bounds. In order to deal with fear we must take a fundamentally noncontentious attitude toward it, so it’s not held as a problem, but as a visitor. Once we take this attitude, we can begin to work with fear.
Amaro Bhikkhu, "Inviting Fear", Tricycle.Het prentje: net als iedereen wordt ook Schrik best graag uitgenodigd. En omdat het niet zo vaak gebeurt maakt Schrik daar dan altijd wel werk van. Bijvoorbeeld door speciaal voor de gelegenheid naar de kapper te gaan. Als je Schrik uitnodigt krijg je waar voor je geld. Doen dus.
.jpg)
"People say that life is the thing, but I prefer reading"
Logan Pearsall Smith (1865-1946), essayist en criticus.Het prentje: Nina Leen, Jo Ann Kemmerling reading a book while taking bath, 1954.
Quodlibet: (van Quod, wat, en Libet, belieft of behaagt, zamengesteld), een zamengesteld ding, een mengelmoes. Men verstaat daardoor eene schilderij, eene teekening, een geschrift, waarin vele zeer ongelijksoortige voorwerpen, zonder merkelijke betrekking op elkander, daargesteld worden; ook een muzijkaal stuk voor allerlei stemmen; ook laffe scherts der gemeene lieden.
Uit: P. Weiland, Kunstwoordenboek, 1858.
Het prentje: Quodlibet. Feder in Braun mit Aquarell und Gouache. 38,7 x 48,5 cm, 1750 (via: Galerie Bassenge).
Tuvalu beleefde een droomstart. Tegen Amerikaans-Samoa werd met grote cijfers gewonnen: 4-0. De doelstelling van de technische staf, meer punten halen dan het ene punt vier jaar eerder tijdens de Pacific Games, was daarmee al gerealiseerd. Tegen Vanuatu werd vervolgens met 5-1 verloren en tegen Nieuw-Caledonië zelfs met 8-0. In de volgende wedstrijd tegen de Salomonseilanden vochten de spelers voor iedere meter, en dat niet zonder reden. Als Tuvalu met niet meer dan 9-0 zou verliezen zou het in de slotwedstrijd tegen Guam voldoende hebben aan een gelijkspel om als vierde — en dus als best of the rest — te eindigen in de poule. Tuvalu hield de schade beperkt tot 1-6. In het laatste duel, tegen Guam, was het erop of eronder. Het noodlot sloeg na een kwartier toe, toen doelman Selau onbesuisd doorging op een tegenstander: rode kaart, strafschop, 0-1. Met tien man knokte Tuvalu zich knap terug. Middenvelder Stanley scoorde uit een vrije trap de 1-1, waarna de ploeg van Foppe niet meer in de problemen kwam. Sterker nog, aanvallers Petoa en Tiute kregen uitgelezen kansen om de volle winst te halen. Maar de 1-1 was voldoende voor de vierde plaats in de poule. Van alle elf deelnemende landen eindigde Tuvalu op de zevende plaats; het liet Guam, Amerikaans-Samoa, de Cookeilanden en Kiribati achter zich.Dat lezen jongens graag.
Dunkin’ Bagel / Dunkin’ Bagel / Dunkin’ Bagel / SPLASH in the coffee / Dunkin’ Bagel / Dunkin’ Bagel / Dunkin’ Bagel / SPLASH in the coffee / Bam Brown: “Matsoh Balls” / Slim: “Matsoboutsiereenie” / Bam: “Gefilte fish” / Slim: “Gefilte fish avoutie” / Bam: “Pickled Herrings” / Slim: “Pickled Herrivoonie” / Bam: “Macarootie” / Slim: “Macaroonie” / Slim: Dunkin’ Bagel” etc / Bam: “How about a bowl of gefilte fish?” / Slim: “Cold? Hot?”
Slim Gaillard, Dunkin' Bagel (filmpje).Voor wie partijdigheid inzake bepaalde kwesties in het Midden-Oosten vermoedt: Slim maakte ook een liedje waarin hij de Arabische keuken bezingt, Yep-Roc-Heresy (muziekje). Vermits het nummer grotendeels uit Arabische woorden bestaat -namen van gerechten- gaat het vermoedelijk om het eerste jazznummer in het Arabisch. Onthouden voor als je al eens aan een quiz deelneemt. Ook handig voor die quiz: Yep-Hoc-Heresy mocht destijds niet op de radio worden gespeeld, omdat de censor vermoedde dat het om vuile woorden ging. Arabische gerechten, your honour!
V is a kind of pale, transparent pink: I think it’s called, technically, quartz pink: this is one of the closest colors that I can connect with the V. And the N, on the other hand, is a greyish-yellowish oatmeal color. But a funny thing happens: my wife has this gift of seeing letters in color, too, but her colors are completely different. There are, perhaps, two or three letters where we coincide, but otherwise the colors are quite different.Het prentje: Vladimir Nabokov, jong. Zo eigenwijs en pedant keken wij op die leeftijd ook uit ons boek op. (Het citaat van Nabokov, via: NeuroTribes.)
It turned out, we discovered one day, that my son, who was a little boy at the time — I think he was 10 or 11 — sees letters in colors, too. Quite naturally he would say, “Oh, this isn’t that color, this is this color,” and so on. Then we asked him to list his colors and we discovered that in one case, one letter which he sees as purple, or perhaps mauve, is pink to me and blue to my wife. This is the letter M. So the combination of pink and blue makes lilac in his case. Which is as if genes were painting in aquarelle.
"Ook hier haalde hij grote successen: in 1894 werd hij wereldkampioen op de 10km en een jaar later op de sprint. In 1896 reed hij als prof een wereldrecord op de 1000 meter met staande start. Hij werd geliefd bij het publiek, zowel door zijn prestaties als door zijn manier van optreden.Heel erg Nederlands overigens, dit heldenleven. Altijd opletten, jongens, dat "het succes je niet naar het hoofd stijgt". Je niet "overgeven aan de geneugten des levens". En toch maar beter "een passend baantje" vinden. Nederlanders: lieve schatten hoor, maar groots en meeslepend leven gaat ze moeilijk af.
Het succes steeg hem naar het hoofd en hij gaf zich steeds meer over aan de geneugten van het leven. Vooral in Parijs, in het hart van de wielersport, leidde hij een stormachtig leven. Eden verdiende zoveel - men zegt dat hij jaarlijks meer dan 40.000 gulden verdiende, een fortuin in die tijd - dat hij een Amerikaans aanbod van 15.000 gulden voor een paar wedstrijdjes kon laten schieten.
In 1915 hing Eden zijn fiets aan de wilgen, nadat hij de laatste jaren steeds minder successen boekte. Hij probeerde een baantje te vinden maar was daarin niet erg doortastend. Trofeeën en medailles werden verkwanseld en hij probeerde met een paar vrienden een rijwielzaak in Rotterdam op te zetten, met weinig succes.
Jaap Eden stierf in Haarlem op 51-jarige leeftijd als een berooid en eenzaam man. Om zijn begrafenis te bekostigen moesten de nabestaanden zelfs zijn medailles en bekers verkopen.
"Heel ouderwets vind ik het lezen van boeken het mooiste vermaak dat de mensheid heeft uitgevonden. De homo ludens danst, zingt, gebaart en poseert, hij dost zich uit, zit aan bij de feestdissen en voert ingewikkelde ceremonieën uit. Het gewicht van deze vermaken onderschat ik niet - zonder deze zou het mensenleven voorbijgaan in een onvoorstelbare monotonie en zonder enige samenhang. Maar dat zijn allemaal gemeenschappelijke handelingen, waaromheen een meer of minder voelbaar zweem van collectieve exercitie hangt. De homo ludens met het boek is vrij. In elk geval zo vrij als hij kan zijn. Hij maakt zelf de spelregels, gehoorzaam en alleen aan zijn eigen nieuwsgierigheid. Hij mag zowel wijze boeken lezen waaruit hij iets leert, als domme boeken, want die vertellen ook iets. Het staat hem vrij het ene boek niet uit te lezen, en met het andere aan het eind te beginnen en achteruit te gaan naar het begin. Hij mag zitten giechelen bij passages waar dit niet de bedoeling was of opeens stilhouden bij woorden die hem zijn hele leven zullen bijblijven. En tenslotte staat het hem vrij -wat geen enkel vermaak hem biedt - te luisteren naar wat Montaigne betoogt of even een duik te nemen in het Mesozoïcum."
Did you know that in Canada there are snow elephants? They’re even bigger than African elephants, and they have thick white fur, sort of like polar bears. They’re very shy and they come out of the woods only in fierce blizzards. Only very rarely can you see them pass by.
Uit: Quint Buchholz, The Collector of Moments, New York, Farrar, Straus and Giroux, 1997
