Bijna hadden de vegetariërs hun eigen stad. En als dat een succes was geworden was er natuurlijk dra een land, continent en wat niet nog al meer gevolgd. Helaas, het heeft niet mogen zijn. Het begon nochtans goed. Een propagandist van de vegetarische zaak, Henry S. Clubb, vond in 1856 twee ondernemers, Charles DeWolfe en John MacLaurin, bereid om een nieuwe stad te bouwen in Kansas. Een stad waar geleefd zou worden volgens de vegetarische beginselen. En omdat, als je begint te hervormen, je beter geen half werk doet, bedacht Clubb meteen ook maar een nieuwe woonvorm voor die stad. Voortaan zouden we in achthoekige huizen wonen, kwestie van optimaal de mogelijkheden van licht en lucht te benutten.
Octagon City, want zo zou de nieuwe stad heten, werd jammer genoeg opgetrokken op een stuk grond dat niet voor bewoning geschikt was. Niet alleen was de locatie moeilijk bereikbaar en was er geen drinkbaar water, maar bovendien was de grond moerassig en vergeven van malaria veroorzakende muggen. De eerste pioniers, een honderdtal, hielden het geen half jaar vol en verlieten het desolate oord.
Een paar decennia later, met de komst van de spoorwegen werd het gebied ontsloten en de moerassen drooggelegd. Waar eens Octagon City zou verrijzen, is nu Chanute gevestigd, een gemeente van een kleine tienduizend inwoners, waar het zesde grootste cementbedrijf van de Verenigde Staten zijn thuisbasis heeft, zoals de gemeente trots laat weten.
De nagedachtenis aan het vegetarisch experiment is zo goed als vergeten. In de jaren 1980 trok de gemeente een gedenkplaat op, maar die werd later door vandalen vernietigd. Octagon City: de mensheid was en is er duidelijk nog niet klaar voor.
Het prentje:één van de krantjes waarmee Henry Clubb de zaak van de Vegetarische Kolonie bepleitte. Voor wie een getuigenverslag wil lezen van dat korte en niet zo succesvolle experiment: meer hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten