Mevrouw pst. ging gisteren, zonder ons, naar het museum en leverde onderstaand verslag af.
Ik ben deze morgen naar de tentoonstelling over Véronique Branquinho geweest in het Momu. Het was zeer leuk. Je liep in een donker bos tussen de bomen en aan de takken hingen schoenen (zie foto hieronder), en op achtergrond hoorde je de stappen van naaldhakken. De droomkamer van Twin Peaks was nagemaakt, met rode gordijnen en zwart wit geblokte vloer, met een jukebox waar je zelf liedjes mocht kiezen. En overal tussendoor stonden paspoppen, met daarop highlights uit haar collectie, waar je van dichtbij alle details goed kon bekijken. In een ronde zaal stonden Emanuelle-zetels van waaruit je naar filmpjes van haar collecties kon kijken. Véronique schijnt ook een snelheidsduivel te zijn en dus hadden ze voor haar een in tweed "gepimpte" porsche gemaakt (zie foto boven). Je kon ook luisteren naar een sprookje van Oscar Van de Boogaard over jagers in het bos die door vrouwen (gekleed in VB, natuurlijk) verleid werden en nooit meer terug kwamen.
Zeer geslaagd, duidelijke lijn, duidelijke visie en standpunten: alles waar ik van hou! En mooie schoenen natuurlijk …
PS: het is ook zeer leuk bijna helemaal alleen in een tentoonstelling rond te lopen …
(De tentoonstelling Moi Veronique. Branquinho toute nue loopt nog 17 augustus in het Antwerpse Modemuseum)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten