vrijdag 3 april 2009

Een zeker je ne sais quoi


Ach, die Fransen. Ze hebben toch een zeker je ne sais quoi. Waar ter wereld kom je dit tegen? Een onpopulair politicus geeft aan wat zijn minst geliefde roman uit de literatuurgeschiedenis is en van de weeromstuit beginnen mensen, bij wijze van protest, massaal dat boek te lezen. We verklaren ons nader.

President Sarkozy liet zich in een interview ontvallen dat hij een bloedhekel had aan het op de middelbare schoolbanken veelgelezen boek La Princesse de Clèves, een roman uit 1678, geschreven door Madame de Lafayette.

Sarko, die niet echt een lezer is, haalde dat boek aan als een voorbeeld van de onaangepastheid van het Franse onderwijsbestel. Kun je nagaan, mensen die zich voorbereiden op iets Nuttigs en Belangrijks in de samenleving, die hun kostbare tijd moeten verdoen met, stel je voor, Het Lezen van een Oud Boek. Nergens goed voor, meende de president. Liever informatica of boekhouden of een mondje Chinees.

Massa's Fransen zagen dat enigszins anders. In geen tijd konden de boekhandels de exemplaren van La Princesse de Clèves niet meer aanslepen. Mensen begonnen badges te dragen met daarop de tekst "Ik lees La Princesse de Clèves". Tijdens protestmanifestaties tegen het beleid van Sarko beginnen aktievoerders steevast uit het boek voor te lezen. En in een top 100 van de beste Franse boeken aller tijden dook La Princesse de Clèves ineens op de derde plaats op.

Die Fransen toch. Een zeker je ne sais quoi.

Het prentje: de affiche van de film naar het boek, van Jean Delannoy, uit 1960.

Geen opmerkingen: