Gisterennamiddag plots twee uur vrij in Gent. Alsof je opnieuw op de middelbare school zit. De hele klas maakt sommen of oefent Franse grammatica, maar jij besloot te spijbelen en de stad in te trekken. Feest!
Omdat we over een bijzonder onderontwikkeld oriëntatievermogen beschikken, krijgt elke stadswandeling al gauw de allure van een avontuur: Zal Onze Held Straks Ook Nog De Weg Terug Vinden? Het mooie is dan weer dat je, bij ontstentenis van bovenvermeld vermogen, waar je ook komt, altijd het gevoel hebt dat je bezig bent een heel nieuw stadsdeel te ontdekken. Wat zeggen we? Een heel nieuwe stad!
Een kinderhand is gauw gevuld.
Alleszins: Gent, op een zonnige dinsdagnamiddag in november, is wonderlijk mooi. En stil. Waar zitten al die mensen, denk je dan. Het antwoord is eenvoudig: die slagen er wel in hun agenda ordentelijk te beheren en hebben dan ook niet plots twee uur te vullen.
Toch wel jammer voor al die mensen.
Het prentje: het is tegenwoordig wel iets drukker in Gent, maar ook weer niet zo verschrikkelijk veel. Houden zo.
2 opmerkingen:
Het is er nog allemaal, behalve de binnenscheepjes...
Inderdaad: zelfs op het water was het stil, dinsdag.
Maar daarom niet minder leuk.
Een reactie posten