"Balfour celebrated his entry into politics by remaining silent in the House of Commons for two years."
Max Egremont, Balfour. A Life of Arthur James Balfour, Collins, Londen, 1980.
Gelukkige tijd toen politici vonden dat, als ze niets te zeggen hadden, ze beter ook gewoon zwegen.
Het prentje: John Singer Sargent (1856-1925), Arthur Balfour, 1st Earl of Balfour, 1908.
3 opmerkingen:
Al hebben we natuurlijk ook de Balfour Declaration aan deze zwijgzame politicus te danken...
Gewoon voor die lezers die geen zin hadden om te googlen, de tekst van de Balfour-Declaration. Eigenlijk niet meer dan één zin, zij het een lange.
"His Majesty's government view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, and will use their best endeavors to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country."
Balfour dacht op deze manier, dankzij één van die typische vage enerzijds-anderzijds formuleringen waarin hij uitblonk, van het probleem af te zijn. Het heeft niet mogen zijn.
Door het veelvuldig prijzen van de lezers door de auteur, ging ik ook uit van hun zelfredzaamheid. Mijn excuses daarvoor ;-)
Een reactie posten