Het is oneerlijk, maar omwille van de rollercoaster van emoties die de favoriete voetbalclub de voorbije twee seizoenen doormaakte, hebben we dat andere team, dat van onze jongens, een beetje verwaarloosd. We moeten daar ook niet hypocriet over doen: toen onze jongens een paar seizoenen terug begonnen te kapseizen en in vierde provinciale -lager kan je niet- terechtkwamen, haakten we af. Minder omwille van de sportieve perikelen; die horen er immers bij. Meer omwille van de extra-sportieve. En die hadden dan vooral te maken met de larger than life-voorzitter. Toen die tijdens de wedstrijd aangaf de trainer en een deel van de spelers te zullen ontslagen en vervolgens een groep protesterende supporters uit het stadion joeg, was het even welletjes geweest.
Hoe gaat het inmiddels nog met de jongens? Ze sloten het seizoen af in 4B met een negende plaats, netjes in het peloton. Wel fijn dat de televisie onlangs op bezoek kwam. De voorzitter en Ylona, de allertrouwste der supporters, voeren het woord (hier).
We beloven dat we, nu het mogelijk weer wat stabieler is geworden op de favoriete voetbalclub, ook terug regelmatiger onze jongens komen aanmoedigen.
Het prentje van het stadion via Levydays. Hier nog meer prentjes.
2 opmerkingen:
Een beetje late reactie misschien, maar ik vind het wel leuk dat je nog eens aan de maccabi jongens denkt !
Zoals gezegd: in het nieuwe seizoen proberen we wat vaker langs te komen. Succes!
Een reactie posten