Het Ezeltje
In de korte, blauwe schemering
deed ik een kleine wandeling.
De grond was rood, gebarsten-droog.
De lucht was dun en vreeslijk hoog,
en blauwe distels stijf en grillig
ritselden driftig en onwillig.
Stil grazend naast een grijze rots
zag ik opeens op hoge benen
een jonge ezel; zijn oren schenen
doorzichtig, zijn gelaat was trots.
Zijn lange, ambren ogen blonken
als water, ernstig en bezonken
en onpartijdig was zijn blik.
En na een korte, felle schrik
verstarde ik in verwondering.
Of kan het eerbied zijn geweest
voor dit schoon, ongeschonden beest,
waarmee ik langzaam verder ging ?
Een pijnlijke herinnering:
zo ben ik vroeger ook geweest.
Die gaafheid en zachtzinnigheid,
onzware ernst en droomrigheid,
oh kon ik dat nog ééns herwinnen,
kon ik nog ééns opnieuw beginnen.
M. Vasalis, Het Ezeltje, uit Parken en woestijnen, 1940
Eergisteren was het precies honderd jaar geleden dat Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans, dichtersnaam M. Vasalis, werd geboren. Uitgeverij Van Oorschot liet Hagar Peeters een keuze maken uit haar werk: Op een vlot van helderheid. Die bundel verschijnt eerstdaags.
(Het prentje: M. Vasalis tijdens de uitreiking van de Constantijn Huygensprijs van de Jan-Campertstichting, Den Haag, 1974. Foto: Ben Wolff.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten