In de jaren zeventig had je in Antwerpen een bloeiend alternatief caféleven. Van overal ter wereld kwamen figuren aangewaaid die, oorspronkelijk op doortocht naar elders, uiteindelijk bleven hangen. Het bier was prima, het leven goedkoop, de mensen lieten je met rust.
Eén van die aangewaaiden speelde banjo. Soms trad hij op, vaker werd er spontaan op café een liedje ingezet. En nog één. Over die banjospeler deden de gekste verhalen de ronde. Hij zou ooit geweldig groot zijn geweest in Amerika. Hij had met ongeveer alle sterren uit de country en folk gespeeld.
Ja ja, dacht je dan. Vlaamse zangers heten ook altijd geweldig groot te zijn in Japan. In de praktijk is het meestal veel minder.
Maar toen die aangewaaide man doodging bleken al die verhalen ook nog te kloppen. Derroll Adams was niet zomaar een muzikant op café. Derroll Adams was inderdaad behoorlijk groot in de Amerikaanse muziekscène.
Soms geef je mensen beter het voordeel van de twijfel.
Een heel mooi liedje van Derroll Adams: Oregon (muziekje). Enkele bewonderaars hebben een tribuutsite gemaakt. Daar kan je ook de trailer zien van de documentaire die Patrick Ferryn over Adams maakte.
4 opmerkingen:
Geweldig! Derroll was fantastisch en inderdaad legendarisch (Woody Guthrie, Jack Elliot, Donovan, ... te zien ook in Don't Look Back met Bob himself) en de documentaire over hem verdient alle lof en zou jaarlijks door Canvas heruitgezonden moeten worden. Maar ook zijn vroegere LP's (wat dat betreft is de tribuutsite erg onvolledig!) zouden dringend op CD gezet moeten worden. 'Songs of a Banjoman' is een verdienstelijke selectie, maar is verre van volledig. Was Pst. er overigens bij toen Jack Elliot (samen met Roland) niet zo lang voor het overlijden van Derroll in het Kultuurcafé van de VUB voor een handvol mensen optrad? En wie zat - te ziek om nog mee te jammen - in de zaal? Juist de legendarisch D.A. Grote meneer ... this banjoman with tattoos on his hand
Die ongetwijfeld legendarische avond waren we er natuurlijk weer niet bij. En moesten we nu weten wat voor belangrijks we die avond aan de hand hadden waardoor we er niet bij waren. Een zeef. Dat is ons geheugen bij momenten.
De VUB ligt in Brussel... Is dat niet te ver voor Pst. ?
(slapeloze nacht: een mens begint zich dan al eens zaken af te vragen)
Shit. In Brussel! En weten ze dat op de VUB?
Een reactie posten