Dr Leonard Sax

Wat ze artsen vergeten te vertellen tijdens hun opleiding: dat er een speciale hel bestaat voor die dokters die menen een medisch oordeel te moeten vellen over beroemde afgestorvenen, waar ze nooit enig contact mee hebben gehad en waarvan ze de diagnose stellen op basis van prentjes, schilderijen of nagelaten brieven of dagboeken. In die speciale hel krijgen die dokter de hele dag oude mannetjes op bezoek die doof zijn, een beetje vreemd ruiken en niet langer helemaal waterdicht zijn.

In die speciale hel houden ze een plaatsje vrij voor ene Dr Leonard Sax, directeur van het Montgomery Centre for Research in Child Development in Maryland in de VS. Die concludeerde na studie van de diagnoses die destijds van Nietsche werden gesteld, dat de geestelijke vader van superman niet leed aan syfilis, maar -veel banaler- aan één of ander soort van kanker. En onze Dr Leonard Sax, directeur van het Montgomery Centre for Research in Child Development in Maryland in de VS, ging nog even door. Hij beweert ook dat de vroegere diagnose van syfilis eigenlijk pas na de Tweede Wereldoorlog opgang maakte. Vermits de nazi's hadden gedweept met de papa van superman, was het nu zaak om Nietzsche kalt zu stellen. De suggestie dat diens filosofie misschien niet veel meer was dan het koortsige gebazel van een syfilispatiënt, paste daar wonderwel in. (Meer hier.)

Dat is hineininterpretieren in het kwadraat. Oude mannetjes die doof zijn, een beetje vreemd ruiken en niet langer helemaal waterdicht zijn zullen Dr Leonard Sax' lot zijn. Tot in de eeuwigheid, amen.

Het prentje: Dora Maar (1907-1997), Sans Titre, 1934.