Er gaat ook een grote aantrekkingskracht uit van heel erg sober. Het maakt de dingen overzichtelijk, beheersbaar. Maar niet toevallig is de eerste associatie die je maakt als je Wittgenstein's werkkamer ziet (prentje), die met een monnikencel. Wie zo radicaal alles wat voor afleiding kan zorgen uit zijn blikveld bant, moet wel heel erg weinig vertrouwen hebben in zijn vermogen weerstand te bieden. Net zoals heiligen en profeten voortdurend vrezen in bekoring worden gebracht, lijkt ook Wittgenstein niets aan de twijfel over te willen laten: het begint -zie je hem denken- met een bloemetje op de vensterbank of een leuk tapijtje op de vloer en voor je het weet is er de totale verslapping en verloedering.
Misschien is het vermogen om allerlei troep in je leefomgeving toe te laten ook wel een teken van vertrouwen in jezelf en in de wereld.
Minimalisme kan heel erg mooi zijn, maar soms lijkt het ook wel wat op vrijwillig gekozen levenslange opsluiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten