De gedachten zijn vrij

Toe, vertel nog eens iets over de tijd van de verzuiling. Goed, nog één keer dan. Thuis vonden wij dat je de superioriteit van de vrijzinnige levensbeschouwing kon aflezen aan de liederen die in het desbetreffende verenigingsleven werden gezongen. Katholieken zongen over een potteke vet dat op de tafel werd gezet of over een boom die op de berg staat. Of over Te Lourdes op de bergen (al jong leerde ik van mijn grootvader de meer scabreuze versie van dit Maria-lied).
Nee, dan wij. We waren hooguit met een handjevol, maar we hadden een rijk innerlijk leven. Wij zongen De Gedachten Zijn Vrij:

De Gedachten zijn vrij,
wie kan ze beletten?
Ze ijlen voorbij naar eigene wetten.
Geen mens kan ze raden,
of grijpen of schaden.
Hoe sterk hij ook zij,
de Gedachten zijn vrij!

Ik denk wat ik wil,
wie zal 't mij verbieden.
Mijn denken gaat stil,
waarheen het wil vlieden.
Mijn wens en verlangen
neemt niemand gevangen.
Hoe sterk hij ook zij
de Gedachten zijn vrij!

En als men mij sluit
in donkere kerker,
dan lach ik ze uit,
mijn Geest is toch sterker.
Hij breekt onverdroten
de grendels en sloten
en werpt ze terzij,
de Gedachten zijn vrij!


Op de site van de Protestantse Kerk in Oostende vind je een hele mooie gezongen versie. En ook nog een instrumentale, als je karaokegewijs zelf aan de slag wil.