Met wat slechte wil kan je, bij het aanschouwen van al die elk individueel naar hun eigen hoogst persoonlijke ipods luisterende mensen, tot somberen vervallen. Bestaat er immers een treffender beeld dat het oprukkende individualisme en het verdwijnen van gemeenschapszin kan illustreren dan al die in zichzelf gekeerde, naast elkaar levende mensen?
En meer van dat gejeremieer.
Want wie beter kijkt ziet ook een heel verheugend schouwspel. Op de bus, op de tram, soms zelfs op het voetpad kuierend, zie je mensen die samen een ipod delen. Elk één oortje in, samen naar dezelfde muziek luisterend. Samen commentaar gevend, samen beslissend wanneer het geluidsvolume een stuk de hoogte in mag of wanneer het tijd is voor een nieuw liedje.
Waarmee we willen zeggen: het valt nogal mee met individualisme en gemeenschapszin. Mensen zijn van nature groepsdieren. Die natuur zet je niet zo gauw opzij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten