Misschien ook een overblijfsel van onze kindertijd: de neiging om in conflicten altijd weer de vraag te willen stellen wie er nu als eerste begon. Zoals kleutertjes geduldig te horen krijgen van moeders en kinderjuffen: het doet er niet toe wie er als eerste begon, hou er gewoon mee op. Conflicten gaan, eens begonnen, een eigen leven leiden. De ene partij slaat de andere, de andere partij slaat terug, maar geeft daardoor de ene partij weer een reden om terug te slaan, waarop de andere partij... Op dat moment is de vraag stellen wie begonnen is, al lang niet meer aan de orde: iedereen is dan wel al een keer aangevallen of aanvaller geweest
Misschien is er ook een ander overblijfsel van onze kindertijd in het geding: de neiging om partij te kiezen. In kleuterogen zijn de dingen onverbiddelijk wit of zwart, goed of slecht. Maar zoals kleutertjes geduldig te horen krijgen van moeders en kinderjuffen: soms is het gewoon niet zo eenvoudig.
Het prentje: een cruciaal moment in elk escalerend conflict, het moment waarop mensen er niet langer hun hoofd bij houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten