Dick Ket was mensenschuw. Dat is uiteraard een groter nadeel wanneer je bijvoorbeeld schoenenverkoper wil worden dan, zoals in het geval van Ket, schilder. Als schilder kan je, zoals Ket, je nog altijd specialiseren in stillevens. Daar komen niet noodzakelijk veel mensen aan te pas. Of in zelfportretten. Dat is ook nog te overzien.
Aan Ket's mensenschuwheid danken we een hele reeks schilderijen van bloempotten, pannen, kannetjes, geëmailleerde waskommen, geblokte handdoekken, apothekersflesjes, houten speelgoed en andere huisraad. En, zoals gezegd, zelfportretten. Met baret, voor de spiegel, met broodje, met hoed. En zoals hierboven, uit 1932, Zelfportret met Bolskruik.
Ket was niet alleen mensenschuw. Hij had ook hartproblemen. Het grootste deel van zijn leven bracht hij door bij zijn ouders in Bennekom. Onderwijl wel trouw corresponderend met zijn vroegere studiegenote en eeuwige verloofde, Nel Schilt. In 1940 stierf Ket, amper achtendertig jaar oud.
Tot eind augustus kan je een aantal van Ket's zelfportretten zien in het Noordbrabants Museum in Den Bosch.
Mensenschuw: tegenwoordig heet dat introvert. En als mensenschuw mens wordt nu van je verwacht dat je je samen met andere mensenschuwe mensen manifesteert als zijnde trots op je mensenschuwheid.
Dat heeft Ket niet meer mogen/moeten meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten