dinsdag 9 juni 2009

Naar Morrissey geweest


We zijn naar Morrissey geweest. En was het, zoals destijds de Dichter van Ertvelde na zijn bezoek aan de Lichtstad meesterlijk in rijm vatte, ook een reuzefeest?

Inderdaad.

Enkele impressies:
1. Meer Smithsnummers dan verwacht/verhoopt. Niet, zullen alle fans beamen, dat we de liedjes uit de latere solocarrière minder vinden. Maar, laten we eerlijk wezen, de Smiths dat was toch nog net iets meer.
2. Heel slim: Morrissey kiest altijd voor jonge muzikanten. Een podium vol oude rockers is immers niet noodzakelijk bevorderlijk voor de appetijt. Noch bij het publiek, noch bij de optredende artiesten. Morrissey had een stel jonge honden bij dat duidelijk nog alles wil bewijzen. En dan heeft iedereen er plezier aan.
3. Onze held werd recent vijftig. Het overgrote deel van het publiek duidelijk ook. Sommigen zien er inmiddels uit als de bibliothecarissen, computerprogrammeurs of sales managers die ze in het dagelijkse leven zijn geworden. Maar toen Morrissey het podium betrad stonden ze weer allemaal, net als toen, enthousiast mee te shaken. Tegen het einde van het concert zag je er wel meer en meer die maar even terug gingen zitten. De wil is er nog wel, maar de fysiek doet niet altijd meer mee.
4. Ook fijn: Morrissey's concerten worden altijd voorafgegaan door filmpjes die onze held leuk vindt. Stukjes traditionele musical, dialogen uit oude films, clipjes van rockers uit de pionierstijd, Shirley Bassey in de jaren zestig op een Italiaans songfestival. Dat soort dingen. Ook: het clipje van het liedje dat de Sparks vorig jaar over hem schreven: Lighten' Up Morrissey. Zelfspot, als het ware.

Dankzij de wonderen van de techniek kan je zo'n volledig Morrisseyconcert thuis nog eens dunnetjes over doen. Een goede ziel verzamelde de filmpjes voor alle nummers die op deze tournee op de setlist staan. En zette die vervolgens op een site. Met meteen ook de liedjesteksten erbij: hier. Een werk van liefde.

En nog een spreekwoordelijk toemaatje: het officiële filmpje van de single uit de laatste CD, I'm Throwing My Arms Around Paris. Met daarin ondermeer twee vriendelijke Franse hondjes.

Samenvattend: we zijn naar Morrissey geweest. En het was een, eh, reuzefeest.

(Het verslag uit de krant: hier)

Geen opmerkingen: