Van heel enge ziekten -cholera, pest, kanker- kan je je, net als van rampen en ongelukken, nog op één of andere manier voorstellen dat gelovigen ze weten in te passen in het Groot Goddelijk Plan. De Allerhoogste schudt plagen en malheuren uit zijn mouw, bijvoorbeeld om ons te straffen of om ons geloof op de proef te stellen. Dat klinkt, met wat goede wil, logisch.
Maar hoe verklaart zo'n gelovige kwalen die hooguit vervelend zijn, waar je niet van dood gaat en die je evenmin daadwerkelijk op één of andere manier hinderen of ziek maken? Hoe plaatst een gelovige hooikoorts in het Groot Goddelijk Plan of winderigheid of het feit dat je steunzolen moet dragen? Wat kan daar de kosmische of transcendentale bedoeling van zijn?
De volgende keer dat de Getuigen van Jehova aanbellen (prentje), toch eens vragen.
4 opmerkingen:
Of wat wil God toch maar duidelijk maken door die pausen steeds te laten vallen in de badkuip...
Inderdaad! Hoe leggen onze gelovige vrienden dat uit?
Wil die reeks Pauselijke polsbreuken en over de mat struikelarijen iets zeggen? Zijn dat een soort Waarschuwinkjes van God aan het adres van Zijn Aardse Vertegenwoordigers (het equivalent van de lichte uitbranders van de baas) of zijn het niet meer dan nietzeggende accidenten? En, als je voor de tweede optie kiest en meent dat je niet overal een Goddelijk Teken moet achter zoeken, wanneer mag je iets dan wel begrijpen als Een Betekenisvolle Interventie van Daarboven? Of beschikken wij mensen helemaal niet over dat onderscheidingsvermogen? Maar hoe weten we dan wat God met ons voorheeft?
Je ziet: het volstaat heel even de teugels te vieren en meteen liggen twijfel en ongeloof op de loer. Gelovig zijn is ook geen pretje.
Warmteopwellingen bij vrouwen, de zogeheten vapeurkes, vind je - na lang zoeken - wel degelijk terug in de epiloog van datzelfde Plan.
Typisch: dat soort dingen houden ze voor de voetnoten en kleine lettertjes.
Een reactie posten