Leuk interview in de krant eerder deze week (De Standaard, 18.03.09). Met Thomas Dutronc. Die maakte een bijzonder onderhoudend plaatje: een soort van fusie van Frans chanson en manouchejazz. Op de vraag of hij nostalgisch is, antwoordt Dutronc:
"Ik denk het wel. Ik hou van dromen en ben niet erg efficiënt. Ik word graag meegevoerd naar een andere plek, ik hou wel van wat spleen. Waarom ook niet? En ik ben gefascineerd door de tijd die voorbijgaat. Al op mijn 25ste vond ik al dat mijn leven verkloot was, dat de tijd veel te snel ging. Ik ben nu 35 en wil vooral mijn leven vertragen."
Hadden we onmogelijk beter kunnen zeggen.
Wie wil horen hoe Dutronc klinkt: J'aime plus Paris (filmpje).
Fijne knipoog ook naar het voorlopig nog net iets beroemdere liedje van vader Jacques Dutronc: Il est cinq heures (zeer fijn filmpje).
Het prentje: nog Dutronc in het interview. "Ik wil niet in de pure stijl van Django spelen, waarom zou ik dat doen? Die man is God voor mij." Dit is hem dan, beste lezer: God, met enkele van zijn engelen.
Overigens, wie graag dit soort muziek hoort: stem af op ons favoriete radiostation, Tsf Jazz. Te beluisteren via internet en, uiteraard de radio, voor het geval je je in Frankrijk bevindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten