Vroeger was een uitwedstrijd, zelfs in België, een avontuur. Als je als Vlaamse club naar de Walen moest -of, uiteraard, omgekeerd- was je voor dag en dauw de baan op en kwam je pas terug thuis in je dorp als iedereen al lang weer sliep.
Je reisde met de trein, op houten banken, of in bussen zonder het minste comfort. Je dronk koffie uit een thermos in blik, die 's morgens heel even gloeiend heet was en vanaf dan onafwendbaar steeds kouder werd. Boterhammen nam je van huis mee. Na de wedstrijd was er friet, aan het station. Een uitwedstrijd was een avontuur.
Europese uitwedstrijden waren expedities. Je hoorde soms wel eens van voetbalploegen die Het Vliegtuig Hadden Genomen. Man, als dat maar goed afliep. Soms deed het dat effectief ook niet: het beste elftal dat Manchester United ooit had, kwam in 1958 om in vliegtuigcrash nabij Munchen.
In regel gingen voetbalploegen met de trein naar het buitenland. Heroïsche afscheidstaferelen in het station. Supporters die op het perron de ploeg bleven uitzwaaien, desnoods tot een halfuur na de afvaart. Onze jongens naar het buitenland! En dan, na een treinreis van twee dagen, in den vreemde op hotel. Met vier op een kamer. Vreemd eten! En dat voor jongens die nog nooit op vakantie waren geweest, die eten met mes en vork al een hele belevenis vonden, die vaak zelf nog nooit een restaurant hadden bezocht.
Kort samengevat: een uitwedstrijd was een avontuur. Geen wonder dat uitwedstrijden steevast werden verloren. Dat hoorde er nu eenmaal bij. Als na een lange treinreis de jongens weer terugkeerden, stond het perron opnieuw vol. Komt dat zien: die gasten zijn in het buitenland geweest! Die hebben Vreemd Gegeten! En de meesten van hen lijken toch nog te leven! Ongelooflijk!
Voetbalstatistici berekenden dat dertig jaar geleden, in het seizoen 1977-78, slechts 17,5 procent van de UEFA-Cupwedstrijden eindigden met een overwinning van het bezoekende elftal. Vandaag is dat 33,3 procent (De Volkskrant, 26.02.09). Wat is er gebeurd? De globalisering.
Reizen is niets meer. Een Europese wedstrijd doe je gewoon op een dag. Als het langer duurt, zit het bezoekende team in een vijfsterrenhotel. Het concept vreemd eten bestaat niet meer. Overal eet je Modern Internationaals. En dus is er niets bijzonders meer aan een uitwedstrijd en hebben binnenkort bezoekende elftallen evenveel kans op de overwinning.
Onze jongens trokken gisteren naar Oppuurs. Oppuurs, deelgemeente van Sint-Amands. Geen wereldstad, dat moet gezegd. Oppuurs heeft een oppervlakte van 4,73 km² en telt 2028 inwoners.
Toch een verplaatsing van bijna 15 kilometer. Uiteraard zijn de wegen van hier naar Sint-Amands al verhard, spreken ze ginder ongeveer dezelfde taal en eten ze dingen die wij ook lusten, maar het blijft nog altijd een uitwedstrijd.
In dat licht is het doelpuntloze gelijkspel van gisteren, tegen een ploeg die weliswaar wat lager staat geklasseerd, misschien geen slechte zaak.
Volgende week weer gewoon op eigen veld.
(Het prentje: het station van Oppuurs. Vermoedelijk enige tijd geleden: toen de vrouw van de stationschef de was nog gewoon te drogen hing op het perron.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten