Weldenkende mensen houden niet zo van realisme in de schilderkunst. Dat vinden ze een beetje te gemakkelijk. Niet zozeer het schilderen, dan wel het waarderen ervan.
Een realistisch schilderij, dat kan iedereen begrijpen en dus zal het wel niets zijn, gaat het vooroordeel. Neen, dan zo'n modern abstract non-figuratief doek: als je daarvan houdt, geef je meteen jezelf een brevet van bekwaamheid. Want, het bewijs: domme mensen houden daar niet van. Die zeggen dingen als: "dat kan mijn vijfjarig neefje ook".
Tja.
In de marge van de modernistische hoofdstroom zijn her en der schilders stug blijven voortwerken in de figuratieve traditie. Eén van hen is de Nederlander Kik Zeiler. Van 19 mei tot en met 6 september 2009 loopt er een retrospectieve van zijn werk in het Drents Museum in Assen.
Het prentje: "In slaap gevallen", uit 1989. De schilder geeft in de krant (NRC, 22.05.09) toelichting bij dit schilderij waarop zijn vrouw, Bernardien, is afgebeeld:
"Ze sluimert, ze is bezig in slaap te vallen. Ze heeft net in haar lievelingsgedichten van Elsschot gelezen. Het is daarom ook een muzisch moment. Ze is opgegaan in die poëzie en nu gaat ze op in de slaap. Het boek ziet er in werkelijkheid anders uit, ik heb het dikker gemaakt omdat wij, Bernardien en ik, zouden willen dat hij meer gedichten had gemaakt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten