De geoefende kerstshopper gaat de deur niet uit zonder boodschappenlijstje. De meeste lijstjes worden overigens na het verlaten van supermarkten en shoppingcentra achtergelaten in en rondom de winkelkarretjes. Geweldig interessant studiemateriaal. Er zijn, zo leert systematische observatie, wat de boodschappenlijstjes betreft twee scholen; de Apollinische en de Dionysische. Apollinisten gaan voor rustig, overdacht en beheerst: een boodschappenlijstje leest als een krijgsplan. Dionysisten zijn begeesterd, bevlogen en gepassioneerd: hun lijstjes zijn kunst, de meest persoonlijke expressie van de meest persoonlijke emotie. Leonardo da Vinci's boodschappenlijstje (prentje) biedt stof voor discussie. Enerzijds netjes en overzichtelijk geordend (het linkerrijtje), anderzijds toch ook heel persoonlijk (het rechterrijtje).
(De tweedeling apollinisch/dionysisch is overigens niet helemaal willekeurig. Het boodschappenlijstje, zo leert de wetenschap, dateert zoals wel meer dingen uit de klassieke oudheid. Zo maakten onze Romeinse vrienden gebruik van houten tabletten, met daarop een laagje was. Dat was meteen ook recycleerbaar en dus duurzaam. Kwam je terug van de winkel, deed je een nieuw laagje was op je tablet en was je klaar voor een volgende aankoop.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten