Eén van de fijnere momenten in de popgeschiedenis: die korte periode toen het geen mod meer was en nog niet helemaal psychedelisch. Zo de tweede helft van 1967 en een stuk van 1968, vermoedelijk. Toen maakten ze plaatjes als "Lazy Sunday". Ogenschijnlijk nog klassiek top-dertig materiaal, maar behoorlijk kierewiet. Vrij snel werd het terug serieus. Dan moest het allemaal weer netjes in een vakje passen. Ofwel commercieel, ofwel progressieve muziek. Werelden van verschil.
Dus: The Small Faces met Lazy Sunday. Twee keer zelfs: (filmpje) en (filmpje).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten