De moeilijkste vraag. De vraag die iedereen af en toe wel eens overvalt. De vraag waarop geen goed antwoord bestaat: Well...How did I get here? Hoe werden we de mens die we zijn geworden?
Over die existentiële vraag gaat Once In A Lifetime van The Talking Heads (prentje). Eerst in wat misschien wel de definitieve versie is, die van Kermit en zijn mede-Muppets (filmpje).
En een goede tweede, de Talking Heads zelf, uit de concertfilm Stop Making Sense (filmpje).
Same as it ever was.
2 opmerkingen:
Als we dan toch in een melancholische bui zijn, is Baz Luhrmann steevast een aanrader. Van beroep is hij een succesvol regisseur, en in zijn vrije tijd maakte hij dit clipje.
http://www.youtube.com/watch?v=sTJ7AzBIJoI&feature=related
Een beetje braaf, maar dat hoort zo voor melancholie. De tekst is niet van zijn eigen hand, maar van Mary Schmich (meer daarover: http://en.wikipedia.org/wiki/Wear_Sunscreen; of de originele tekst: http://www.davidpbrown.co.uk/poetry/mary-schmich.html)
Inderdaad, TV: we raden iedereen verdieping in de Wijze Lessen van Luhrmann aan.
Daarbij in gedachten houdend: Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it’s worth.
Ook waar, vermoedelijk.
Een reactie posten