De neo-traditionalistische architect Leon Krier beweert dat alleen gebouwen die geen affectie en respect oproepen bijnamen krijgen. Dat belooft niet veel goed voor het prijsbeest op de foto hierboven.
In krantenberichten en op het web hebben ze het over "de bacterie", "de verfspat" of "de kankercel". En dat zijn dan nog meer de welvoeglijke termen. Zelf vinden we dat het ding nog het meest lijkt op het soort ruimtemonsters dat in de B-films uit de jaren vijftig van plan was de beschaving uit te roeien (It Conquered The World, The Blob).
Voor wie het wil weten: het gebouw wordt de nieuwe Tsjechische Nationale Bibliotheek in Praag. Het ontwerp van het Britse bureau Future Systems won de wedstrijd. At the day of its completion in 2011, the New National Library of the Czech Republic will be one of the most modern Libraries in the world, schrijft de firma triomfantelijk op haar website. Dat is dan vermoedelijk ook de enige verdienste van dit ding: het is, eh, erg modern.
Noem ons ouderwets, maar een gebouw werkt nog het best als het op één of andere manier uitdrukt wat het moet zijn. Bij dit ding denken we aan een sporthal, aan een doe-museum voor kinderen, aan een spelletjeshal, aan een bioscoopcomplex, aan een winkelcentrum. Op geen enkel moment duikt het idee nationale bibliotheek op. Is dat erg? We zullen even overdrijven: ja.
Dit gebouw geeft het signaal: we schamen ons ervoor dat we bibliotheek zijn. Wij lezen dit prentje als volgt: OK, we houden hier dan wel Oude Boeken bij en we doen dan wel aan Cultuur, maar eigenlijk menen we het niet. We proberen die bibliotheek zo feestelijk en laagdrempelig en prettig mogelijk maken, zodat het helemaal geen bibliotheek meer lijkt. En hoe komt dat signaal over? Ha, als zelfs de mensen van de cultuur zich een beetje schamen voor hun bibliotheek, waarom zouden wij er dan respect voor moeten hebben.
Nee, we zijn niet blij met dit gebouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten