Vroeger leek ons het ergste aan volwassen worden dat je dan geen voetbalprentjes meer kon sparen.
Voor de eventuele vrouwelijke lezers en/of voetballeken: toen wij jong waren, in de jaren 1970, verzamelden ongeveer alle jongens de geweldige reeksen van Panini. Elk jaar probeerde je alle spelers van de clubs uit de nationale competitie bij elkaar te ruilen. Om de vier jaar was er het WK en dan verzamelde je de teams van alle deelnemende landen.
Uiteraard was dat een handige manier om centen uit onze jongensbroekzakken te kloppen, zoals oudere of slimmere pretbedervers je hooghartig toevertrouwden. Maar uiteraard begrepen die er niets van. Droogstoppels!
De prentjes van Panini: voor luttele franken kocht je oneindig spelplezier. Het zorgvuldig openpulken van de verpakking. De hooggespannen verwachting: zullen er exemplaren bijzitten die we nog niet hebben? De lichte ontgoocheling als dat niet het geval was. De geruststellende gedachte dat je dubbele plaatjes altijd wel kon ruilen en vervolgens de hoop dat je meer geluk hebt met een volgende aankoop. Nogal wat inmiddels oudere jongeren weten waarover we het hebben: er is niet zoveel in het latere leven dat dit primaire geluk benadert.
Deze week overleed Emmanuel Sanon: één van de meest tot de verbeelding sprekende voetvallers uit onze jaren met Panini. Sanon speelde in het nationale team van Haïti en scoorde op het WK van 1974 een paar memorabele doelpunten. Hier kan je bekijken hoe hij de Italiaanse doelman Dino Zoff te grazen nam. Hier zie je hoe hij de Argentijnen inpakt. Hierboven zie je hem -de ultieme consecratie van een voetballersloopbaan- op het Paniniprentje in het shirt van zijn nationale team.
Na dat WK -soms vallen Kerst, Sinterklaas, je verjaardag én de grote vakantie samen- haalde onze toenmalige club, het inmiddels ter ziele gegane Beerschot, zowaar Sanon binnen. Hoe ze daar in slaagden blijft voor altijd één van de grote raadsels van het leven. Sanon speelde een jaar of zes op het Kiel en scoorde ook daar legendarische doelpunten, althans zo herinneren wij dat ons.
En hoe zit het met onze huidige team, het wonderbaarlijke Maccabi? Tja, het viel enigszins tegen, vorig weekeinde. Na de onverhoopte triomf tegen Zandvliet verwachtten we een walkover tegen Sint-Jozef. Dat was, zoals je op de clubsite kan nalezen, niet echt het geval. Maar dat biedt dan weer het perspectief dat het zondag alleen maar beter kan worden. Hopen we.
Een tijdje terug zagen we in een Franse boekhandel een wanstaltig duur boek: een facsimile van alle WK-reeksen van Panini die ooit werden gemaakt. Een héél mooi geschenk, waar je menig oudere jongere een blijer mens mee kan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten