Zo meteen allemaal naar dit hilarische filmpje kijken, maar eerst even lezen waar het vandaag over gaat. Talking Cows is een Nederlands jazzbandje, rond pianist Robert Jan Vermeulen en tenorsaxofonist Frans Vermeerssen, dat net zijn eerste CD uit heeft, Bovinity (Morvin Records). Om dat te vieren hebben ze een oerhollands clipje gemaakt, tussen de koeien in de stal. Twee agrariërs geven deskundig commentaar.
Nu mag je kijken, als je belooft dat je daarna de rest leest.
Vandaag in De Morgen merkt de zuurpruim van dienst over deze ongetwijfeld bijzonder leuke CD op: prettig huppelende postbopstukjes met soms een draadje los. Niet opzienbarend, wel fijntjes neergezet. Bla, bla en nog eens bla.
Voor de zoveelste keer loopt het ons weer voor de voeten: het misverstand dat muziek opzienbarend moet zijn of baanbrekend of vernieuwend of wat dan ook. Muziek moet, hou je vast, helemaal niets. Als je het mooi vindt -een fijn moppie muziek, zoals die ene plattelander het treffend formuleert- is dat al heel wat. Zo niet, jammer.
Koeien, leer je in het filmpje, houden van live. Maar als je varkens Shostakovitch willen, geef je daar best niet aan toe. Een wijze raad, lijkt ons: daar staan we in de stad veel te weinig bij stil.
(Op het prentje: Paulus Potter, Jonge Stier. Te bekijken in het Mauritshuis, Den Haag)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten