Zakenmensen en academici reizen de hele tijd naar landen als China zonder dat er een haan naar kraait. En nu gaan binnenkort onze sporters en lees je voortdurend in de kranten artikelen over het feit of er misschien niet moet worden geboycot.
Voor een goed begrip: we vinden internationale sporttoernooien in dictatoriale regimes maar niets. Het geeft zo’n regime legitimiteit en de lokale bevolking wordt er meestal niet beter van. Dit gezegd zijnde, vinden we al dat gezeur in de kranten behoorlijk hypocriet.
Op andere momenten kan je die sportredacties immers vrijwel nooit op een uitgesproken ethische reflex betrappen. We denken dan ook een beetje dat al die boycotverhalen vooral te maken hebben met luie journalistiek.
Zo’n krant moet elke dag weer vol. En omdat er in het verleden al wel eens vaker over zo’n boycot werd geschreven, rakelt om de zoveel tijd iemand, bij gebrek aan inspiratie, het onderwerp nog maar eens op. Het heeft, vrezen we, meer met een format te maken, dan met verontwaardiging of bezorgdheid.
Los daarvan: alle hulde aan die zeldzame sporters die effectief hun principes boven hun carrière stellen. Laten we daarom Oeki Hoekema loven en prijzen. Hoekema was een Nederlands voetballer uit de jaren zeventig. Hij speelde ondermeer voor PSV en werd een paar keer geselecteerd voor de nationale ploeg. Hoekema, dat is wel heel bijzonder, liet in zijn contract opnemen dat hij niet wenste uit te komen tegen teams uit dictatoriale landen.
In 1974 ging het WK door in Argentinië. Daar regeerden toen bijzonder brutale militairen. Hoekema, hoewel speler van Oranje, riep op tot een boycot. Meer zelfs, hij startte een petitie onder voetballers. Dat viel een beetje tegen. De enige profvoetballer die zijn handtekening zette was hijzelf. Toch dapper van Oeki.
En onze club? Maccabi rijgt de overwinningen aan elkaar! Wéér gewonnen: 0-2 op Merksem, nog wel de periodekampioen. Onze club zit terug waar ze moet zijn: ongeveer in het midden van klassement. De trouwe reporter op de clubsite plaatst sinds kort ook foto's tussen zijn wedstrijdverslagen. Die geven enigszins een beeld van de sfeer van voetbal op provinciaal niveau.
(Op het prentje bij dit stukje: Oeki Hoekema -de kalende man rechts- ontmoet cabaretier Freek De Jonge, toen nog van Neerlands Hoop, het boegbeeld van Bloed aan de Paal, de naam waaronder campagne werd gevoerd voor een boycot van het WK.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten