donderdag 21 februari 2008

West-Vlamingen hebben het niet gemakkelijk


We zijn natuurlijk geweldig blij met het voorspoedig herstel van onze toekomstige premier. Zeggen dat we hem heel erg gemist hebben is enigszins overdreven, maar zijn afwezigheid heeft ons wel aan het denken gezet.

West-Vlamingen hebben het, beseffen we nu, niet altijd gemakkelijk. De Ieperse afkomst van onze premier-in-spe moet in rekening worden gebracht als we willen begrijpen wat makes him tick. West-Vlamingen kennen, geconfronteerd met tegenslag of obstructie, maar één remedie: harder werken. Dat is ook deel van hun zelfbeeld geworden: bij wind op kop steken we een tandje bij. West-Vlamingen blijven maar doorgaan, ook als het al lang niet meer redelijk is. Het werd de toekomstige premier bijna fataal.

West-Vlamingen, ook dat is deel van hun zelfbeeld, gaan er van uit dat de rest van Vlaanderen hen maar boeren vindt. Tezelfdertijd vinden zij de rest van Vlaanderen verwaande slappelingen. Op enigszins perverse wijze koesteren West-Vlamingen die underdog-positie. Ha, de rest van Vlaanderen denkt dat we slecht spreken, stug en gesloten zijn en niet zo verfijnd leven: welnu, we doen er nog een schepje bovenop. West-Vlamingen doen zich graag voor als gewone-mensen-zonder-streken. Op basis daarvan achten ze zich nogal eens superieur aan de dikke nekken uit de stad.

Tijd voor détente. De West-Vlamingen moeten ophouden met te doen alsof ze nog voor dag en dauw tussen de koeien staan. West-Vlamingen verdienen, net als iedereen, in overgrote meerderheid hun brood in de dienstensector. De rest van Vlaanderen moet maar eens ophouden met te lachen met de West-Vlamingen. In de ogen van de wereld lijken we immers allemaal West-Vlamingen.

We spreken ongeveer allemaal slecht: alle Vlamingen, of ze nu uit Herentals komen of uit Wervik, worden tegenwoordig ondertiteld op de Nederlandse TV. Voor onze Noorderburen klinken we allemaal als Gerrit Callewaert uit Bavikhove. Buitenlanders die hier langer vertoeven vinden ons allemaal eerder stug en gesloten, of we nu in Grimbergen wonen of in Zillebeke. En wat dat verfijnd leven betreft: vergeleken met de Italianen lijken we allemaal net van onder de koe gehaald.

We vatten samen. West-Vlamingen: lach eens wat vaker met jezelf. Rest van Vlaanderen lach eens wat vaker met de West-Vlamingen mee. Oefen alvast even met dit wonderlijke filmpje: zelden was televisie grappiger.

(De foto bovenaan haalden we op de fotoblog van De Kodakist, alias Michaël Depestele: ook een West-Vlaming)

Geen opmerkingen: