zaterdag 23 februari 2008
De nobele kunst van het vloeken
Het probleem met Oosterse Wijsheden is dat net die mensen die er het meest aan zouden kunnen hebben er het minst voor open staan. Kan je zo’n druk bezet Westers mens, die de hele tijd met zijn vingers aan zijn Blackberry zit, die van de ene conferentie naar de andere vergadering rent, die in één week meer landen aandoet dan zijn voorouders in hun hele leven: kan je zo’n mens strikken om haiku’s te schrijven of te laten mediteren over het geluid van één klappende hand?
We denken van niet. Zo’n mensen hebben behoefte aan een eigen soort Westerse yoga. Lees misschien even volgend stukje mee:
Acht gestreste Spanjaarden hebben alle kamers van een Madrileens hotel gesloopt. De afbraak paste in een therapie om van de dagelijkse stress verlost te raken. In totaal schreven zich duizend kandidaten in, maar enkel de acht meest gestresten mochten deelnemen. Ze werden uitgerust met een hamer, een masker en een helm en mochten vervolgens loos gaan in de 21 kamers. 'Dit is beter dan 15 jaar therapie', verzekerde Jorge, een Argentijn die al twee jaar in Madrid woont. De Spaanse keten NH Hoteles vestigde op die manier de aandacht op de renovatie van haar vestiging in Madrid. (De Standaard, 04.07.07)
Dat lijkt er al meer op, is ons oordeel, maar een hotel slopen doe je uiteraard niet alle dagen. Wat in onze cultuur is verloren gegaan en waar nochtans veel druk bezette en overstresste mensen bijzonder veel baat bij zouden kunnen hebben is af en toe een gezonde, het hoofd weer leegmakende en de zenuwen ontspannende vloek.
Wat hebben wij Westerlingen vandaag ter onzer beschikking als we de hele wereld en familieleden en collega’s in het bijzonder willen verwensen? Een flauw shit of een benepen fuck. Niet alleen is het kenmerkend dat we om ons af te reageren al bij vreemde talen te rade moeten gaan, bovendien kan je nauwelijks emotie kwijt in woorden van één lettergreep. Je kan wel veelvuldig dat ene woord herhalen, maar na de derde shit is het enthousiasme en dus het therapeutisch affect al lang weer weg.
Vloeken is een kunst. Zoetwaterpiraten! Zoeloes! Wandelende reclame voor kachelglans! Toneelgeneraal uit de Pampa's! Pekelharing! Phenomeen! Hapschaar! Aardappelluis! Duizend bommen en granaten!
Die laatste was een weggevertje: uiteraard citeerden we de meester zelve, de grote Kapitein Archibald Haddock. Maanreiziger, zeevaarder, beschermer van weduwen en wezen, bewoner van Kasteel Molensloot, maar vooral, uitvinder van een heel bijzonder soort Westerse yoga: de Nobele Kunst van de Genezende Vloek.
Basji-Boezoeken! Coloradokevers! Cyclotron! Ersatz-kameel! Knikkerhoofd!
Zo, dat lucht op. Nu weer lekker aan de slag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten