We moeten wel een beetje aan onze toekomst beginnen denken. Stel: België houdt op met bestaan. Stel: onze Franstalige ex-landgenoten besluiten zich aan te hechten bij Frankrijk. Mag je dan, als bewoner van het noordelijke deel van België, kiezen bij welk land je wil horen of wordt die keuze automatisch voor jou gemaakt? Worden we dan vanzelfsprekend onderdaan van de Republiek Vlaanderen of kunnen we ervoor kiezen Frans staatsburger te worden?
Eigenlijk lijkt Fransman worden ons wel wat. Maar in dat geval hebben we onmiddellijk ook al Een Mening met betrekking tot ons dan nieuwe vaderland: de nummerborden met daarop de departementale cijfercode moeten blijven! Hoor je dat, Sarkozy?
Eén van de vele leuke dingen aan Frankrijk is dat je, rijdend langs de autostrade, uren zoet kan zijn met het identificeren van nummerborden. 33! Die komt uit Bordeaux! En daar 83: de Var. 59: een Noorderling. Ah, 75: Parijs! Als je al eens twee dagen in de auto hebt gezeten, tussen de neefjes en de nichtjes, ben je heel erg blij dat dat nummersysteem werd uitgevonden. De kleine rakkers liepen er steeds weer in. Daar 67: snel opzoeken! En ginds 42: van waar zou die komen? Je hebt er geen kind aan.
Volgend jaar krijgen de Fransen nieuwe nummerplaten. Het huidige systeem is te omslachtig, vinden de bureaucraten. Wie verhuist moet immers telkens een nieuw bord aanvragen. De nieuwe nummerplaten worden een stuk anoniemer: twee letters, drie cijfers en weer twee letters, zonder dat er nog van enig regionaal herkenningsteken sprake is.
Jammer! In De Volkskrant hadden ze er gisteren een stukje over. In het Franse parlement merkte een volksvertegenwoordiger op dat de nieuwe nummerborden de verkeersveiligheid niet ten goede zullen komen: Zie ik de nummerplaat van iemand die niet uit de onze streek komt, dan ben ik extra voorzichtig, want die kent de verkeersituatie niet!
Zo is het maar net. Een andere volksvertegenwoordiger merkte op dat de sociale samenhang verloren zal gaan: op verplaatsing herkennen mensen streekgenoten, daar beginnen ze een praatje mee en voor je het weet worden vriendschappen voor het leven gesloten, ja komen er zelfs huwelijken tot stand.
En: dankzij de nummerborden herkende je de Parijzenaars van ver, laten nogal wat Fransen verstaan. Die zijn, blijkt, nergens heel erg welkom. Behalve dan bij de marktkramers en winkeliers. Zagen die zo'n stelletje toeristen een wagen met daarop de cijfercode 75 parkeren, dan konden ze meteen de prijzen verdubbelen.
Ach, Frankrijk. Als we mochten kiezen: we wisten het wel.
(Het prentje: onder de platanen van Avignon, departementale code 84)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten