Het gaat nog steeds niet best met de Man van Achthonderduizend Voorkeursstemmen. Vandaag lezen we zijn hartekreet in de krant: Ik had het gevoel dat mijn geluk op 10 juni is gestopt. Sindsdien lijkt alles fout te lopen. (...) Aan de andere kant kun je het jaar ook nuchter bekijken. Mijn kinderen zijn gezond en doen het goed. (De Standaard, 21.05.08).
O jee, dat gaat van kwaad naar erger. Als mensen een klaagzang afsluiten met de bedenking dat het nog mee valt, dat hun kinderen gezond zijn en dat zulks toch het belangrijkste is, dan weet je: het zit diep, erg diep. Het probleem is ook, lees je verder, dat onze premier geen luisterend oor vindt. Op de vraag wie hij belt als hij aan de grond zit, volgt het antwoord: Niemand. Het is eigen aan de job van premier dat je de laatste schakel van de ketting bent. Ik wist op voorhand dat dit een eenzame job zou zijn.
Waat zitten ze nu die achthonderdduizend olijkerds die de premier in zijn ongeluk hebben gejaagd? Wie van hen neemt de telefoon op als hij belt? Het zou ons niet verwonderen als een flink deel van hen al van nummer is veranderd of gauw het licht uitdoet en zich achter de zetel verstopt als de premier zijn auto voor hun deur parkeert, op zoek naar een goed gesprek, een woord van troost. Ondankbare kiezers!
Wat raden wij de premier aan? Een leuke hobby! En we hebben, het zal geen verwondering wekken, ook al de geschikte bezigheid gevonden voor deze zwaar op de proef gestelde politicus: pingpongbalacrobatie. Twee geweldige filmpjes: hier en hier. Vooral dat tweede filmpje is redelijk indrukwekkend.
Veel heb je er niet voor nodig: pingpongballetjes, voor sommige oefeningen een golfstick, een plasticbekertje, een hoop meubels. Dat moet lukken op kantoor. En binnenkort heeft de Man van Achthonderduizend Voorkeursstemmen tijd zat. Als al die vergaderingen over vergaderingen over vergaderingen over de staatshervorming voorbij zijn, is de klus op vijf minuten geklaard. Ja, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten