Soms denken we wel eens: het is afgesproken werk. Het kan niet dat ze er stuk voor stuk spontaan zelf zijn opgekomen. Hier is meer aan de hand.
Steeds meer radio- en televisiejournalisten hebben ontdekt hoe je zonder naar je gesprekspartner te luisteren toch de indruk kan wekken dat je a) niet alleen weet waarover het gaat, maar b) ook oneindig veel intelligenter bent dan de geïnterviewde.
Het volstaat, wat de geinterviewde ook zegt en waarover het gesprek ook gaat, in willekeurige volgorde deze tien zinnetjes als vraag op te werpen:
1. Liggen de mensen daar eigenlijk van wakker?
2. Legt u eens uit wat we ons daar concreet bij moeten voorstellen?
3. Wisten we dat al niet allemaal?
4. Maar wat gaat u daar concreet aan doen?
5. Moeten we dat niet structureel aanpakken?
6. Kunt U dat eens in mensentaal uitleggen?
7. Lopen we niet hopeloos achter tegenover wat er elders gebeurt?
8. Maar hoe gaat U daar de middelen voor vinden?
9. Is het zo eenvoudig?
10. Moeten we dat niet in een breder kader bekijken?
Het mooie aan deze vragen is dat je werkelijk niets van het onderwerp moet afweten en je er toch behoorlijk ver mee geraakt. Interviewen voor idioten, als het ware. Probeer het bij gelegenheid gerust zelf eens. De kans bestaat natuurlijk wel dat je na verloop van tijd flinke klappen krijgt van je moegetergde gesprekspartner.
Gek dat niemand dat met luie en ongeïnteresseerde journalisten doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten