Lake Wobegon

Garrison Keillor is een man van meerdere talenten. Hij is ondermeer de verzinner van het fantastische all-American dorpje Lake Wobegon, waar all the women are strong, all the men are good looking, and all the children are above average. Wie nooit één van de Lake Wobegon-boeken las: nu het weer winter wordt, ideaal gezelschap.

Keillor presenteert ook al een eeuwigheid een, nemen we aan, bijzonder leuke radioshow, A Prairie Home Companion, een programma waarin het lijkt of de jaren veertig nooit zijn voorbijgegaan. Onze kennis van de show is grotendeels gebaseerd op de erg sympatieke gelijknamige film uit 2006 (zie prentje). Daarin speelt Garrison zichzelf en doet dat meer dan behoorlijk.

Wij hebben het wel voor Keillor. En dus, zomaar, een gedichtje. Want, leren we nu, Keillor publiceert ook nog eens af en toe een bundeltje sonetten (Sonnets, 1983–2008, Common Good Books).

My Career in Radio

I’m a radio man for thirty-some years
In St. Paul, an old variety show
Like those I used to hear, my dears,
When I was a child long ago.
To critics, my show is peppered
With little bits of Bob & Ray,
Jack Benny, and Jean Shepherd,
But those critics are dying (Hooray!)
And to twenty-year-olds who were born
Too late to hear the great Fred Allen
I am the master of the form,
Sailing the airwaves like Magellan.
If a thief escapes and is not hung
He may be honored by the young.

Zo uit de mode geraken dat je weer helemaal mee bent. En, als die mode dan wel weer voorbij is, toch gewoon blijven voortdoen wat je altijd al deed. Een mooi ideaal.