Vroeger lijmden we de inboorlingen met kraaltjes en spiegeltjes. Nu hebben we, vernamen we in The Washington Post, potentiepillen.
Interessant strategisch vraagstuk ook: hoe motiveer je mensen tot coöperatie, waarmee kan je ze belonen? Als je Afghaanse stammenleiders met wapens probeert aan je kant de kant te krijgen, bestaat altijd het risico dat die wapens uiteindelijk in vijandige handen terecht komen of dat ze ooit tegen jou zullen worden gebruikt. Geef je ze geld of ander zichtbaar waardevols, dan zal dat opvallen en als een lopend vuurtje rondgaan, wat terughoudende Afghanen niet tot medewerking zal verleiden. Hoe dan wel?
Met viagra: een Afghaans kerstsprookje.
The Afghan chieftain looked older than his 60-odd years, and his bearded face bore the creases of a man burdened with duties as tribal patriarch and husband to four younger women. His visitor, a CIA officer, saw an opportunity, and reached into his bag for a small gift.
Four blue pills. Viagra.
"Take one of these. You'll love it," the officer said. Compliments of Uncle Sam.
The enticement worked. The officer, who described the encounter, returned four days later to an enthusiastic reception. The grinning chief offered up a bonanza of information about Taliban movements and supply routes -- followed by a request for more pills.
For U.S. intelligence officials, this is how some crucial battles in Afghanistan are fought and won. While the CIA has a long history of buying information with cash, the growing Taliban insurgency has prompted the use of novel incentives and creative bargaining to gain support in some of the country's roughest neighborhoods, according to officials directly involved in such operations.
(Het prentje: Afghaanse stamhoofden, ten tijde van de eerste Brits-Afghaanse oorlog, 1839.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten