In het licht van wat er gebeurde krijgt alles wat met de Twin Towers te maken heeft natuurlijk een extra betekenis. Maar dit was wel heel uitzonderlijk: op 7 augustus 1974 wandelde de Franse goochelaar en evenwichtskunstenaar Philipppe Petit op een stalen draad van het dak van de ene toren naar de andere.
En het meest opmerkelijke: niemand, behalve Petits medewerkers, wist er op voorhand van. Petit had zijn stunt gedurende vele jaren voorbereid. Schaalmodelletjes gebouwd van de torens om uit te zoeken hoe ze de zaak moesten aanpassen. Zich laten insluiten om te weten te komen hoe je op het dak geraakt. Materiaal naar boven smokkelen. Bewakersuniforms namaken om geen argwaan te koesteren. En de avond voor de feiten, met pijl en boog, van het ene gebouw naar het andere, steeds dikkere draden over en weer schieten, waarlangs vervolgens een stalen kabel wordt getrokken.
En dan de dag zelf. Petit stapt, honderdentien verdiepingen hoog, de draad op. Beneden kijkt iemand naar boven en ziet iets wat eigenlijk niet kan: kijk een man loopt van het ene gebouw naar het andere. Kijk dan! Meer mensen stoppen: Petit loopt over en weer, doet stunts, maakt sprongetjes, gaat op de draad zitten, liggen, voert een komisch nummertje op met een bijzonder geïnteresseerde zeemeeuw. In totaal loopt Petit acht keer over en weer van het ene gebouw naar het andere. Wie er die dag bij was is een gelukkig mens.
Minder gelukkig waren de autoriteiten. De politie trachtte hem naar beneden te halen. Pas toen ze dreigden hem per helicopter van zijn draad te plukken, zwichtte Petit. Hij vreesde dat de turbulentie van de helicopter te grote schommelingen zou veroorzaken. Petit werd gearresteerd en er kwam een rechtszaak van. De rechter in kwestie begreep de poëzie van Petits daad en veroordeelde hem tot een symbolische straf: Petit moest, voor de kinderen van de stad, opnieuw een wandeling op een koord maken, deze keer over Belvedere Lake in Central Park.
Heel mooi was het antwoord van Petit wanneer men hem vroeg wat hem die dag in augustus 1974 bezielde: “When I see three oranges, I juggle; when I see two towers, I walk.”
Eerder dit jaar won een film, Man on Wire, gebaseerd op Petits exploten, een hele reeks prijzen op Amerikaanse filmfestivals. Hier een trailer van de film, hier een stukje erover. En nu maar wachten tot iemand de film ook naar hier haalt.
Op 11 september 2006 herdacht The New Yorker de Twin Towers met deze cover: een mannetje in het ijle, wandelend van de ene toren die er niet meer is, naar de andere die ook weg was.
“When I see three oranges, I juggle; when I see two towers, I walk.” Groots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten