Een goed idee komt nooit alleen. Denk je, als je bij het opstaan de gordijnen opzij schuift: beetje grijs weer vandaag, misschien eindelijk het moment om die zolderkamer eens aan te pakken. Sta je wat later in de Brico tussen tientallen mannen die allemaal hetzelfde idee kregen toen ze deze morgen uit het raam keken.
Wellicht overkwam hetzelfde de brave burgers van de stad Suining in de Chinese regio Sizhuan. Toch wel vreselijk warm, dachten ze die ochtend. Misschien een dagje naar het strand, daar is het vast wel koeler, besloten ze elk voor zich. En een beetje later kreeg je bovenstaand resultaat. Veel volk vandaag, buurman!
Zo'n foto -klik er gerust even op: dan pas zie je hoeveel volk er zich die dag op het strand verzamelde- zegt veel en zegt niets. Enerzijds denk je: toch wel een ander soort, die Chinezen. Je moet wel goed gek zijn om je in dat soort gedrang te wagen en -bestudeer de gelaatsuitdrukkingen van de gefotografeerden- dat bovendien ook nog eens leuk te vinden. Typisch Chinees.
Maar anderzijds: wie weet is deze foto wel geënsceneerd. Misschien was het wel een ideetje van de pientere jongens van de Gazet van Suining, die in volle komkommertijd elke dag weer de krant moeten zien te vullen. Goed idee, Zhu, we vragen mensen om met zoveel mogelijk tegelijk voor de foto te poseren! Misschien kon je wel een mooie prijs winnen als je die dag naar het strand kwam met je opblaasbare eendje of drijfband. Misschien is het een poging om in het Guinness Book of Records te komen.
Misschien niet zo typisch Chinees.
En dat overvalt je de hele tijd bij al die sfeerreportages over China waarmee dezer dagen de kranten en televisiejoernaals worden gevuld. Als je het houdt bij de prentjes kan je meestal alleen maar besluiten: vreemd volkje, die Chinezen. Als er een beetje uitleg wordt bijgegeven, begrijp je de Chinese medemens al een stuk beter. Zo erg verschilt die nu ook weer niet van ons.
Zelf zijn we in het algemeen niet zo onder de indruk van theorieën die willen in de verf zetten hoe verschillend culturen wel niet zijn. Mensen, vandaag of een paar honderd jaar geleden, hier of in Suining, zijn fundamenteel één soort, denken wij.
Het bewijs? We begrijpen elkaars grappen.
Recent kon je op de site van de BBC een selectie lezen van moppen met wel een heel lange baard. Sommige ervan zijn ook nu best grappig. Eéntje van bij de Romeinen, bijvoorbeeld, uit de eerste eeuw voor Christus:
Keizer Augustus wandelt door de stad en merkt een man op die sprekend op hem lijkt. Wel, wel, denkt de keizer. Hij stapt op de man af en vraagt: "Was jouw moeder vroeger misschien in dienst op het paleis?" Antwoordt de man: "Neen, uwe keizerlijke hoogheid, maar mijn vader wel."
Niet zo'n rare jongens, die Romeinen. De Chinezen vermoedelijk ook niet.
(Foto: Reuters, gehaald op de site van Le Figaro)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten