Onze moeders wisten het al: als je wil weten met welk volk je te maken hebt, let dan vooral op de ogen. Babytjes kunnen als ze vier maanden oud zijn perfect onze gezichten lezen door naar de ogen te kijken, lees je in Der Spiegel. Aan de ogen herkennen we de mens.
Logisch dan ook dat, als we liedjes maken, we van alle lichaamsdelen het meest de ogen bezingen. Dat is voor ons uitgezocht, kan je nalezen in Wired. In nagenoeg alle muziekgenres staan de ogen bovenaan het lijstje.
In nagenoeg alle genres. Behalve in hiphop. Hiphoppers zingen nog het liefst over de poep. Onze moeders hadden die vuilbekkerij er wel deskundig uitgeramd. Wat? Vuile woorden? Mond schuren met bruine zeep!
Ja, dat waren nog eens tijden. Speciaal voor alle moeders! Een fantastische live-versie van de onweerstaanbare klassieker Twee Ogen Zo Blauw.
Twee ogen zo blauw
Zo innig en trouw
Al mijn geluk zijn die kijkers van jou
Twee ogen zo blauw
En voor de hiphoppers, la même chose.
(Het prentje: de enige echte Willy Derby. Bedenker van tijdloze levensliederen als daar zijn: Twee Ogen Zo Blauw, Daar bij Die Molen en, niet te vergeten, Witte Rozen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten