Het grootste deel van ons bestaan als soort leefden we in vrij kleine groepjes. Je identificeerde je volledig met de anderen binnen die groep. Je was solidair en er golden strenge regels van rechtvaardigheid en wederkerigheid. Buiten de groep bestonden er geen mensen. Daar had je dus ook geen regels of moraal. Daar was het ieder voor zich. In group goed, out group slecht.
De laatste twee millennia van de menselijke geschiedenis dijen de kringen van identificatie steeds verder uit. Wie buiten de groep valt is niettemin ook mens. En ook al zijn het je vrienden niet: ook tegenover hen respecteer je de regels. We voelen ons verbonden met mensen op andere continenten als ze getroffen worden door rampen en catastrofes. We zijn zelfs bereid ons te identificeren met niet-mensen: sommigen worden vegetariër uit respect voor het koebeest, anderen kopen jasjes voor de hond.
Maar ergens blijven we ook verlangen naar die kleine, exclusieve groep. Desnoods maken we ze zelf. Vrouwen trekken toch het liefst op met vrouwen, groenen met groenen, duivenmelkers met duivenmelkers. En homo's met homo's. In Denemarken drijven ze die groepsvorming nu wel erg ver door, lezen we in de krant (De Standaard, 9.04.08). In Kopenhagen krijgen de homo's een eigen stukje op de begraafplaats:
Deense homo's krijgen een eigen dodenakker in de hoofdstad Kopenhagen. Een homovereniging huurde een stuk grond op een bestaande begraafplaats en reserveert dat voor homoseksuele vrouwen en mannen. Het terrein is niet bedoeld om onszelf te isoleren, benadrukte een van de initiatiefnemers dinsdag. De vereniging Regenboog ziet het als een soort familiegraf waar homo's voor elkaar kunnen blijven zorgen.
En islamieten liggen ook het liefst tussen andere islamieten. En vrouwen vermoedelijk bij vrouwen. En fietstoeristen bij fietstoeristen.
Soms heb je de indruk dat nogal wat mensen apartheid eigenlijk best een goed idee vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten