Een enigszins onderschatte tak van de wetenschap is de namologie. De namologie houdt zich bezig met de sociologie van de voornamen. Welk soort mensen geeft welke voornamen aan zijn kinderen, hoe verspreiden voornamen zich, hoe verdwijnen ze ook weer, in welke mate zijn ze een hinderpaal dan wel een hulpmiddel voor het leven. Dat soort dingen.
Vooral taalkundigen zoeken uit hoe het voornaamgeven in elkaar zit. Voornamen leren ons veel over hoe samenlevingen werken. Elke ouder pijnigt, wanneer het kindje op komst is, zijn/haar hoofd over de voornaamkeuze. Een voornaam is als een programma dat je je nageslacht meegeeft. Als je zo'n pasgeboren hummeltje Quinten of Seppe noemt, hebt je iets helemaal anders voor ogen dan wanneer je het Jordy of Liam noemt.
Niet toevallig zie je, als je bovenstaande namen leest, onmiddellijk iets van het leven van die ouders en van hun nageslacht voor je. De pappa van Seppe heet Bart, heeft informatica gestudeerd en maakt elke zondag met zijn vroegere scoutsmakkers een lange fietstocht. De pappa van Jordy heet Kevin, rijdt met de vrachtwagen en legt op zaterdag eigenhandig roofing op zijn dak.
Nomen est omen, leerden de klassieken. Seppe gaat een drukke jeugd tegemoet: zijn ouders hebben nu al zijn kleuterschooltje uitgekozen, hij doet vast muziekschool, is hypersensitief en gaat rond zijn tiende naar de therapeut, doet zijn middelbare studies in een school die Sint-Lievens heet of Sint-Jan en daarna TEW in Leuven of Antwerpen. Liam is in zijn klas het enige jongetje waarvan beide ouders Nederlands spreken. Hij kiest eerst nog wel voor de moderne, maar komt al snel in de richting verwarmingstechnologie terecht en gaat op zijn zestiende op leercontract mee met een zelfstandig loodgieter.
Herkenbaar? Je zal vandaag maar een moderne hippe ouder zijn die na lang wikken en wegen, aarzelen en tobben zijn dochter Marie noemt: een naam die voldoende uitzonderlijk klinkt, beetje ouderwets-maar-daardoor-weer-speciaal. En dan blijken er jaarlijks honderden ouders te zijn die net hetzelfde idee hadden en zit dochterlief haar hele leven altijd met andere Marie's in de groep. De namologie leert relativeren: zelfs als we denken waanzinnig origineel te zijn, reproduceren we de modes en gevoeligheden van de leefomgeving waarin we onze dagen slijten.
Dit gezegd zijnde: waar blijven de Kevins? In de jaren tachtig was Kevin de meest populaire naam in het land: maar liefst 12.158 jongens geboren tussen 1 januari 1980 en 31 december 1989 gaan met die naam door het leven. De oer-Kevin was Kevin Keegan, in de late jaren zeventig een populair Engels voetballer (zie foto). De naam Kevin, uitzonderlijk, trok zich niet zoveel aan van de taalgrens: in de jaren tachtig staat de naam in alle landsdelen in de top twintig. Daarna neemt de naam snel af in populariteit: er worden nog een kleine 9000 Kevins geboren tussen 1990 en 1999 en slechts 424 na 2000.
Kevins zijn nu bijna dertig. Wanneer zit er een Kevin in het parlement? Staat er aan de universiteit een aanstaande hoogleraar klaar die Kevin heet? Kevins zitten ongetwijfeld aan het loket in de bank, maar vinden we ze ook terug in het hoofdkantoor, dicht bij de directeur, klaar om het zaakje over te nemen?
Om één of andere reden durven we dat betwijfelen. Als je Thomas heet of Bart of David -andere topnamen uit de jaren tachtig- dan is de sky the limit. Pieter, Steven of Stijn -ook in de top twintig- kunnen op beide oren slapen: hun toekomst is verzekerd. De meeste Kevins, zochten sociologen uit, hebben BSO gedaan. Tom, Pieter en Stijn zaten in het ASO, dat helpt.
Het is, vrezen we, geen geschenk om als Kevin door het leven te moeten gaan.
(Kevin: Oorspr. vooral Ierse naam, afgeleid van Caoimghin `knap, nobel door geboorte'. Vooral heiligennaam. De bekendste was St.-Kevin (Coemgen), aanvankelijk kluizenaar in, later abt van Glendalough, 6e eeuw; kerk. feestdag: 3 juni. Hij was een afstammeIing van de koningen van Leinster. Een Iers lied, `Kevin Barry', dateert uit 1916, en gaat over een jongen met die naam, die zijn leven offerde om de Ierse leiders te redden. Bron: Meertensinstituut)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten