Wonderlijk toch hoe de dingen die je eertijds met rechts vereenzelvigde nu bij links horen en omgekeerd. Tot diep in de jaren zestig stond links onverkort achter de eenvoudige genoegens die bij het werkmansbestaan hoorden: op tijd biefstuk op tafel en Schipper naast Mathilde op TV. Die van rechts daarentegen aten allerlei vreemde liflafjes met rare Franse namen, waarvoor je ingewikkeld ogende vorken en messen nodig had. Die van rechts gingen naar opera en ballet. Elitaire snobs.
Vandaag is niets nog wat het lijkt. Linkse media drukken de Hogere Cultuur aan de borst. Hoe ingewikkelder, hoe groter de kans dat links het interessant vindt. Linkse mensen pakken bovendien ook nog eens graag uit met hun verheven smaken, hun voorkeur voor uitgelezen wijnen en bijzondere restaurants. Lees er de kokenetenbladzijden van De Morgen op na.
En dan zie je hoe Amerikaans rechts in de verkiezingscampagne Amerikaans links de hoek indrumt als zijnde elitaire snobs. Die Obama: dat weet niet wat onder het volk leeft, dat eet -kun je nagaan- arugula! Amerikaans rechts vindt het eten van wat wij hier gemeenzaam roquette noemen, blijkbaar zo volksvreemd dat het er de draak mee steekt (zie prentje hierboven).
En daarmee gelijklopend: hoe rechts probeert McCain -zoon en kleinzoon van admiraals, afgestudeerd aan de United States Naval Academy- te presenteren als zijnde een doodgewone volksjongen. The Economist (28.08.08) formuleerde dat, als steeds, uitermate treffend:
He projects the blokeish persona of a man who used to drink too much, crash planes and chase women. On the campaign trail, he wolfs culturally significant junk food—“Pronto Pup” deep-fried hot dogs in Grand Haven, Michigan, or “concrete” frozen custard in St Louis, Missouri—with apparent relish. He has a stock of awful jokes, which he repeats so often that his staff have the punchlines printed on T-shirts. Unlike his more nuanced opponent, he couches straightforward convictions in simple terms. And he salts his message with earthy anecdotes and self-deprecating asides.
Een vraag die ons bezighoudt: is dit nu structureel of conjunctureel? Waarmee we bedoelen: vindt links conceptuele kunst en toneel van Jan Fabre nu echt leuk? Heeft rechts werkelijk waar de liflafjes, de opera en het ballet afgezworen? Vindt rechts hotdogs lekker? Heeft rechts zich nu echt het wereldbeeld en de culinaire gewoonten eigen gemaakt van wat ze daar de gewone man noemen.
Of is dit slechts een pose, ingegeven door het inzicht dat je weldenkend links nog het meest kan schofferen door schaamteloos uit te pakken met je slechte smaak. Epater le bourgeois, heette dat vroeger bij links. Epater les artistes et les intellectuels, zou je dat nu kunnen noemen.
Links sla, rechts hot dogs. Erg verwarrend allemaal.
Merk ook de ondertitels op de namaak Obama-affiche. "It's pricey at Whole Foods": Whole Foods is de keten van biologische supermarkten. Rechts geeft het signaal: wij gewone verdieners hebben daar het geld niet voor, die rijke stinkerds van links wel. En "That's a store you ignorant hicks" is een fijn staaltje zelfspot: voor gecultiveerde linkse mensen zijn die van rechts kinkels en proleten, die kennen alleen maar Wal-Mart. Rechts eist die geuzennaam nu zonder schroom op.
Links de burgers, rechts het proletariaat. Nogmaals: erg verwarrend allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten