Over wat volgt berichten we op volstrekt neutrale toon. Uiteraard maken wij ons ook wel eens zorgen over de eventuele gevolgen van de klimaatverandering. En we hebben natuurlijk alle respect voor mensen die actievoerend aandacht vragen voor het probleem. Alleen hopen we dat die activisten dan zelf ook een beetje de ironie van onderstaand voorval begrijpen.
De mensen van het Polar Defense Project protesteren tegen het smelten van de ijskap. Dit jaar, vreesden specialisten, kon wel eens het jaar worden waarin voor het eerst de Noordpool doorvaarbaar zou zijn. Om dat te illustreren plande ene Lewis Gordon Pugh een tocht per kayak van Spitsbergen, dwars over de Noordelijke IJszee, daarbij zo dicht mogelijk de eigenlijke pool passerend. De expeditie ging op 30 augustus van start. Maar op 3 september ging het mis, schreef Pugh op zijn blog:
I have slept poorly. The floating ice, while thin, is so prevalent that, throughout the night, it grinds noisily against the side of the boat in a slightly alarming fashion - imagine someone scraping their nails across an old-fashioned blackboard. Then, for once, I am not woken by Robbie bounding into my room. Instead the ship’s engine roars to life earlier than normal - at around 5.30 - and the MV ‘Havsel’ begins to judder ominously. I clamber out of bed and scramble up to the bridge - all the ship’s crew are there, and they look serious. I look outside and I can see why. The sea is almost entirely congested with ice floes - I would estimate 80% plus of the sea is covered by them. There is a real risk that we could get stuck up here. We have drifted in the night into a much icier area than where we stopped last night. I wake up the team, and everyone groggily makes their way to the bridge. There’s a mixed reaction in the team to the prospect of getting stuck up here.
Inderdaad: de Noordelijke IJszee was toegevrozen. Gedaan met de expeditie. Wat doe je dan als milieuactivist? Blij zijn, omdat het blijkbaar nog meevalt met het smelten van de ijskap? Beteuterd zijn, omdat het hele zaakje wordt afgeblazen?
En is volgend bericht dan een troost of net een nieuwe tegenslag?
One thing that strikes me is the change in the sea ice when I compare it to my Arctic trip last year. Last year at this latitude (around 82°C North) I saw lots of three meter thick ice - multi-year ice. This year, out in the kayak, I am only paddling past single-year ice which is significantly thinner, about one metre in depth. It is no surprise to me this is a record-setting year for thinness of Arctic summer sea ice.
(Het prentje: vroeger was het ook ook niet altijd lachen. Willem Barentsz en kornuiten, overwinterend op Nova Zembla)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten